گروسی به دنبال چیست؟! – خبرگزاری نتکانف

به گزارش خبرگزاری نتکانف، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اظهارات و عبارات هدفمندی را در خصوص روند برگزاری مذاکرات هسته‌ای میان ایران و اعضای ۱+۴ به میان می‌آورد. رافائل گروسی معتقد است توافق برجام به سبک و سیاقی که در سال ۲۰۱۵ میلادی منعقد شده، دیگر قابل احیا و ادامه نیست و باید تغییراتی اساسی در آن صورت گیرد.

مدیرکل آژانس به مصادیق این تغییرات اساسی اشاره نکرده، اما به نظر می‌رسد این تغییرات (که احتمال دارد در قالب اصلاحیه یا الحاقیه به توافق اصلی اعمال شود) با متون اصلی توافق و تعهدات صریح طرفین در تعارض باشد.

اما مهم‌ترین بخش مواضع گروسی، جایی است که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌صورت مداوم بر لزوم دیدار با رئیس‌جمهور کشورمان و سفر به تهران تأکید می‌کند. به عبارت بهتر، گروسی در حال اعتبار دهی به جنبه سیاسی پرونده هسته‌ای ایران در مقابل جنبه فنی و حقوقی آن است.

صورت‌بندی بازی گروسی دشوار نیست: او قصد دارد با استناد به فرامتنی سیاسی، تعهداتی حقوقی و فنی را به کشورمان تحمیل کند. این در حالی است که اساساً خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران درروند همکاری‌ها با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قابل‌تغییر نیست. قانون مجلس شورای اسلامی در خصوص لزوم رفع عملیاتی تحریم‌های ضد ایرانی نیز به‌طور طبیعی و حقوقی، مانع از تحقق بلندپروازی‌های گروسی خواهد بود.

در چنین شرایطی گروسی بدون آنکه کمترین اشاره‌ای به ماهیت غیرحقوقی و کاملاً سیاسی پرونده موسوم به «موارد ادعایی» در قبال کشورمان داشته باشد، درصدد ایجاد نوعی نسبت جدید میان ابعاد سیاسی و فنی در قبال پرونده هسته‌ای ایران است.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علناً از تعهدات و توافق‌های صورت گرفته در جریان دو سفر گروسی به تهران عدول کرده و مختومه سازی پرونده‌های ادعایی علیه ایران را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

در چنین شرایطی دلیلی برای همکاری داوطلبانه با آژانس وجود ندارد. گروسی با اظهارنظر‌های غیرفنی و کاملاً سیاسی خود در خصوص ماهیت مذاکرات هسته‌ای میان ایران و اعضای ۱+۴، نقش پررنگی در توقف مذاکرات و عدم پیشرفت آنها ایفا کرده و در این زمینه به بازی مستقیم خود در زمین آمریکا و اتحادیه اروپا ادامه می‌دهد.

رایزنی‌های آَشکار و پنهان گروسی با مقامات رژیم اشغالگر قدس در روز‌های منتهی به برگزاری نشست‌های فصلی شورای حکام، شاهد مثالی دیگر دال بر رویکرد غیرحقوقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی محسوب می‌شود. در چنین شرایطی گروسی به‌جای «متن»، روی «فرامتن‌ها» متمرکز است؛ آن‌هم فرامتن‌هایی که محصول آن عدم احیای واقعی توافق هسته‌ای بوده است. به نظر می‌رسد گروسی در حال تکرار همان خطای گذشته خود، البته به شیوه و روشی دیگر است.