دختر دخول از نظر اسلام

دخول با دختر، به ویژه دوشیزه، از منظر اسلام عملی حساس و حیاتی است که تنها در چهارچوب مقدس و مستحکم ازدواج شرعی مجاز شمرده می شود. دین مبین اسلام برای حفظ عفت، کرامت انسانی و تحکیم بنیان خانواده، دستورالعمل های دقیق و جامعی در این خصوص ارائه کرده است. این آموزه ها، علاوه بر تبیین شروط و احکام فقهی، پیامدهای اخروی و دنیوی مرتبط با این امر را نیز روشن می سازند تا مسیر سعادت فردی و اجتماعی هموار گردد.

در جهانی که نیازهای غریزی بشر، از جمله نیازهای جنسی، نقشی انکارناپذیر در زندگی ایفا می کنند، اسلام به عنوان راهنمای جامع و کامل، برای تمامی ابعاد وجودی انسان برنامه دارد. این دین الهی، هرگز منکر وجود این نیازها نشده، بلکه با ارائه چارچوب های صحیح و عاقلانه، تلاش کرده است تا این غرایز را در مسیری سازنده و متعالی هدایت کند. یکی از این نیازهای فطری و ریشه دار، غریزه جنسی است که نقش کلیدی در بقای نسل و ایجاد آرامش و مودت میان زوجین دارد. اسلام، با تبیین دقیق احکام و آداب مرتبط با این غریزه، آن را از یک امر صرفاً مادی به یک عبادت و وسیله ای برای قرب الهی تبدیل می کند.

سخن از دختر دخول از منظر اسلام، در واقع به معنای بررسی دقیق و موشکافانه یکی از حساس ترین و بنیادین ترین مسائل فقهی و اخلاقی است. این موضوع نه تنها ابعاد فردی و روانی عمیقی دارد، بلکه به شدت بر ساختار اجتماعی و سلامت جامعه تأثیرگذار است. آموزه های اسلامی با تأکید بر مفهوم عفت و پاکدامنی، حیا و کرامت زن، روابط جنسی را تنها در بستر مقدس ازدواج (دائم یا موقت) مشروع می دانند. این رویکرد، در راستای حفظ نسل، ایجاد آرامش روانی و عاطفی، و بنا نهادن خانواده ای مستحکم و پایدار شکل گرفته است. هدف این مقاله، بررسی جامع دیدگاه اسلام در خصوص دخول با دختر، با تأکید ویژه بر احکام شرعی، شروط و پیامدهای فقهی مرتبط با دوشیزگی است تا درک عمیق تری از این آموزه های الهی حاصل شود.

مبانی فقهی روابط جنسی مشروع در اسلام

ازدواج در اسلام، نه تنها یک قرارداد اجتماعی، بلکه یک پیمان الهی است که با هدف ارضای نیازهای جنسی، روحی و عاطفی انسان در چارچوبی مشروع و اخلاقی برقرار می شود. اسلام، به غریزه جنسی به عنوان یک ودیعه الهی و نیرویی قدرتمند می نگرد که باید به درستی مدیریت و هدایت شود. این هدایت، با تعیین حدود و موازین مشخص، از افراط و تفریط جلوگیری کرده و سلامت فرد و جامعه را تضمین می کند.

اصل حرمت هرگونه رابطه جنسی خارج از ازدواج (زنا)

مهم ترین اصل در روابط جنسی از نظر اسلام، حرمت مطلق هرگونه دختر دخول یا رابطه جنسی خارج از عقد شرعی ازدواج است. این عمل در فقه اسلامی با عنوان زنا شناخته می شود و از گناهان کبیره محسوب می گردد. قرآن کریم و احادیث نبوی، به شدت از نزدیکی به زنا نهی کرده اند و آن را عملی قبیح و زیان بار برای فرد و جامعه معرفی می کنند.

زنا در فقه اسلامی، به آمیزش جنسی زن و مردی اطلاق می شود که هیچ گونه رابطه زوجیت شرعی بین آن ها وجود ندارد و این عمل با علم و اختیار صورت گیرد. آیات متعددی در قرآن کریم، مسلمانان را از نزدیک شدن به زنا برحذر می دارند. برای مثال، در سوره اسراء، آیه ۳۲ می فرماید: «و هرگز به زنا نزدیک مشوید، که کاری بسیار زشت و راهی بسیار ناپسند است.» این آیه نه تنها بر حرمت خود عمل زنا تأکید می کند، بلکه از مقدمات و عوامل وسوسه انگیز آن نیز نهی می نماید. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز در روایات متعدد، بر حرمت نزدیکی با دختر یا هر نامحرمی خارج از ازدواج تأکید کرده اند و آن را از گناهان بزرگ شمرده اند که پیامدهای اخروی سختی در پی دارد.

پیامدهای زنا تنها به آخرت محدود نمی شود، بلکه در دنیا نیز آثار منفی گسترده ای بر فرد و جامعه دارد. این عمل، بنیان خانواده را سست کرده، نسل ها را آلوده و به بی اعتمادی و هرج و مرج اخلاقی دامن می زند. از بین رفتن عفت و پاکدامنی در اسلام، شیوع بیماری های مقاربتی، آسیب های روانی و عاطفی شدید برای افراد درگیر، و تزلزل امنیت اجتماعی از جمله این پیامدهای ناگوار است. اسلام با وضع این حکم قاطع، در پی صیانت از شرافت انسان و پایداری جامعه است.

ازدواج (نکاح)؛ تنها راه مشروعیت دخول

در مقابل حرمت زنا، اسلام ازدواج (نکاح) را تنها بستر مشروع و مقدس برای رابطه جنسی حلال و ارضای غرایز می داند. ازدواج در اسلام فضیلت بالایی دارد و به عنوان سنت پیامبر (ص) و عاملی برای تکمیل دین معرفی شده است. ازدواج دائم و نکاح موقت (صیغه)، دو شکل اصلی ازدواج در اسلام هستند که هر یک شرایط و احکام خاص خود را دارند.

نکاح دائم، اصلی ترین و پایدارترین نوع ازدواج است که با هدف تشکیل خانواده ای مستحکم، تولید نسل پاک و ایجاد آرامش و مودت بین زن و مرد برقرار می شود. قرآن کریم، ازدواج را مایه آرامش (سکینه)، مودت و رحمت میان زوجین معرفی می کند. این رابطه، فرصتی برای رشد و تکامل روحی و اخلاقی هر دو طرف فراهم می آورد.

نکاح موقت یا صیغه، نوع دیگری از ازدواج است که در فقه شیعه، با تعیین مدت و مهریه مشخص، مشروعیت دارد. این نوع ازدواج نیز، مانند نکاح دائم، برای مشروعیت بخشیدن به دختر دخول و روابط زناشویی است و خارج از آن، هرگونه رابطه جنسی حرام محسوب می شود. شرایط ازدواج موقت با دختر باکره (صیغه باکره) دارای قواعد خاصی است که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد. هدف اصلی هر دو نوع ازدواج، هدایت نیازهای جنسی در مسیری الهی و ایجاد جامعه ای سالم و اخلاقی است.

دختر دخول (دوشیزه) در چهارچوب ازدواج

هنگامی که یک مرد و زن تصمیم به ازدواج می گیرند و عقد شرعی (ایجاب و قبول) با رعایت تمامی شروط منعقد می شود، رابطه با دختر باکره در اسلام، از جمله دختر دخول، برای آن ها مشروع و حلال می گردد. این بخش از مقاله به شروط صحت ازدواج با دختر دوشیزه و آداب روابط زناشویی می پردازد که می تواند تجربه ای عمیق از آرامش و سعادت را برای زوجین به ارمغان آورد.

شروط صحت ازدواج با دختر باکره

برای صحت ازدواج با دختر باکره، اسلام شروط خاصی را تعیین کرده است که رعایت آن ها ضروری است. این شروط، برای حفظ مصالح دختر و خانواده و تضمین پایداری ازدواج وضع شده اند.

اجازه ولیّ (پدر یا جد پدری)

یکی از مهم ترین و بحث برانگیزترین شروط در ازدواج دختر باکره، اجازه پدر برای ازدواج دختر باکره یا جد پدری اوست. این حکم، هم در فقه شیعه و هم در فقه اهل سنت، با تفاوت هایی، مورد تأکید قرار گرفته است. در فقه شیعه، بیشتر مراجع تقلید، اذن ولیّ را برای دختر باکره رشیده (که به بلوغ فکری و جسمی رسیده و مصلحت خود را تشخیص می دهد) نیز شرط صحت عقد می دانند. این شرط به منظور حفظ مصلحت دختر، جلوگیری از ازدواج های عجولانه و بدون پشتوانه و بهره مندی از تجربه و دوراندیشی ولیّ اوست. در موارد خاصی که ولیّ در دسترس نباشد، یا بدون دلیل موجه از دادن اجازه امتناع کند و دختر نیز به ازدواج نیازمند باشد، فقها راه هایی برای رفع این مانع پیش بینی کرده اند. اما در صورتی که دختری باکره نباشد، در اغلب فتاوا نیازی به اذن پدر یا جد پدری او نیست، زیرا فرض بر این است که او تجربه کافی را در این زمینه کسب کرده است.

صداق (مهریه) و اهمیت تعیین آن

تعیین صداق یا مهریه، از ارکان اصلی عقد ازدواج در اسلام است. مهریه، مالی است که مرد به هنگام عقد ازدواج یا پس از آن به زن می پردازد و نشانه احترام و صداقت مرد در تشکیل زندگی مشترک است. این حق مالی، پشتوانه ای برای زن محسوب می شود و باید به صورت معلوم و مشخص در عقد ذکر شود. عدم تعیین مهریه در عقد دائم، موجب بطلان عقد نمی شود، اما در عقد موقت (صیغه)، تعیین مهریه از شروط صحت عقد است و بدون آن، عقد باطل خواهد بود.

عقد شرعی (ایجاب و قبول) و ارکان آن

عقد ازدواج در اسلام، با ایجاب و قبول طرفین به صورت الفاظ مشخص (مانند أنکحتُ و قبلتُ) یا هر عبارتی که دلالت بر قصد ازدواج کند، منعقد می شود. این ایجاب و قبول باید با رضایت کامل و بدون اکراه از سوی زن و مرد باشد. حضور شاهد در عقد دائم، در فقه شیعه واجب نیست، اما در فقه اهل سنت، از شروط صحت عقد محسوب می شود. این فرآیند رسمی، دختر دخول و روابط زناشویی را در چارچوبی الهی و محترم قرار می دهد.

آداب و مستحبات دخول در روابط زناشویی

اسلام تنها به مشروعیت بخشیدن به روابط جنسی اکتفا نمی کند، بلکه برای عمق بخشیدن به این رابطه و ارتقای آن از یک عمل غریزی صرف به یک تجربه معنوی و عاطفی، آداب و مستحباتی را نیز توصیه کرده است. این آداب، هم به سلامت جسمی و روانی زوجین کمک می کند و هم عشق و مودت آن ها را افزایش می دهد.

تأکید بر مقدمات رابطه و آمادگی روحی و جسمی طرفین

دین اسلام، به مقدمات رابطه و آمادگی کامل طرفین، به ویژه زن، اهمیت فراوانی می دهد. پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (علیهم السلام) در روایات متعددی بر بوسه، نوازش و ملاعبه پیش از دخول تأکید کرده اند. این عمل باعث تحریک و آمادگی روحی و جسمی زن شده و به او کمک می کند تا لذت بیشتری از رابطه ببرد. عجله مرد در دختر دخول و عدم توجه به نیازهای همسر، مورد نکوهش قرار گرفته است. امام علی (علیه السلام) فرموده اند: «چون یکی از شما خواست با همسرش آمیزش کند، از شتاب کردن در این کار پرهیز نماید که زنان نیز نیازهایی (جنسی) دارند.» همچنین امام صادق (علیه السلام) نیز فرمودند: «اگر یکی از شما به همسرش نزدیک شود و سپس برخیزد و او را ارضا نکند، همسر او اگر به یک سیاه زنگی دست یابد، به او متوسل می شود. پس به هنگام نزدیکی شوخی و ملاعبه کنید که لذت بخش و بهتر است و زن بهتر ارضا می شود.»

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «چنانچه حیوانات بر جفت های خویش می جهند بر همسرانتان نجهید، بلکه پیش از آن با بوسه و سخن گفتن وی را برای عمل آماده سازید.»

رعایت بهداشت فردی قبل و بعد از رابطه

رعایت بهداشت فردی، از جمله غسل جنابت پس از رابطه، در اسلام بسیار مورد تأکید است. این مسئله نه تنها جنبه عبادی دارد (برای اقامه نماز و لمس قرآن)، بلکه به سلامت جسمی و روانی زوجین نیز کمک می کند. توصیه شده است که زوجین قبل و بعد از رابطه، عمل ادرار را انجام دهند تا از برخی بیماری های مقاربتی جلوگیری شود. همچنین، بلافاصله پس از رابطه، عجله در غسل کردن توصیه نمی شود، بلکه باید کمی صبر کرده و سپس به امور دیگر بپردازند.

ذکر و نام خدا (بسم الله الرحمن الرحیم) قبل از شروع

آغاز دختر دخول و رابطه جنسی با نام خدا (بسم الله الرحمن الرحیم) از مستحبات مؤکد در اسلام است. این عمل، به رابطه جنسی رنگ و بوی معنوی می بخشد و آن را به عملی الهی تبدیل می کند که در راستای شکرگزاری از نعمات الهی و تولید نسل پاک است. این ذکر، رابطه را از هرگونه ناپاکی و شیطانی دور می سازد.

پوشش مناسب هنگام رابطه

رعایت حیا، حتی در خلوت زن و شوهر، مورد تأکید است. مستحب است که زوجین هنگام دختر دخول، با پتو یا پوششی خود را بپوشانند. این عمل، نشانه ای از احترام به نفس و حفظ ارزش های اخلاقی حتی در خصوصی ترین لحظات است.

دختر دخول (دوشیزه) خارج از چهارچوب ازدواج (رابطه نامشروع)

در مقابل روابط مشروع زناشویی که اسلام بر آن تأکید دارد، هرگونه دختر دخول یا رابطه جنسی با دختر، به ویژه دوشیزه، خارج از چهارچوب ازدواج شرعی، عملی حرام و از گناهان کبیره محسوب می شود. این بخش به تفصیل به حرمت مطلق این عمل، پیامدهای دنیوی و فقهی آن و لزوم توبه و جبران می پردازد.

حرمت مطلق و گناه کبیره بودن

دختر دخول خارج از ازدواج، یعنی زنا، در اسلام به شدت محکوم و حرام است. این عمل نه تنها تجاوز به حدود الهی است، بلکه پیامدهای معنوی و اخروی بسیار سنگینی دارد. خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: «و به زنا نزدیک مشوید، که کاری بسیار زشت و راهی بسیار ناپسند است.» (سوره اسراء، آیه ۳۲). این آیه نشان می دهد که حتی نزدیک شدن به عوامل و مقدمات زنا نیز ممنوع است تا راه برای ارتکاب گناه اصلی بسته شود. پیامبر اکرم (ص) نیز در احادیث متعدد، زنا را از بزرگترین گناهان شمرده اند که آثار شوم آن بر فرد و جامعه غیرقابل انکار است.

گناه دخول قبل از ازدواج، به ویژه با دختر دوشیزه، نه تنها از بین برنده عفت و پاکدامنی است، بلکه کرامت انسانی را زیر سؤال می برد و به روح و روان افراد، به خصوص دختر، آسیب های جبران ناپذیری وارد می کند. این عمل، روابط اجتماعی را دچار بی نظمی و بی اعتمادی کرده و منجر به سست شدن پایه های اخلاقی جامعه می شود.

پیامدهای دنیوی و فقهی دخول نامشروع با دختر باکره

ارتکاب دختر دخول نامشروع با دختر باکره، علاوه بر عقاب اخروی، پیامدهای دنیوی و فقهی متعددی نیز در پی دارد که فرد مرتکب (زانی) مسئولیت سنگینی در قبال آن ها خواهد داشت.

از بین رفتن بکارت

یکی از مهم ترین و بارزترین پیامدهای دختر دخول نامشروع با دوشیزه، از بین رفتن بکارت اوست. باکرگی در اسلام و بسیاری از فرهنگ ها، نمادی از عفت، پاکدامنی و آماده شدن برای تشکیل خانواده است. از بین رفتن بکارت به صورت نامشروع، نه تنها از نظر شرعی حرام است، بلکه از نظر عرفی نیز آسیب بزرگی به دختر وارد می کند. اهمیت شرعی و عرفی باکرگی در اسلام، بسیار زیاد است و مسئولیت فرد مرتکب (زانی) در قبال این ضایعه بسیار سنگین است.

حق دختر برای مطالبه دیه بکارت (أرش البکاره)

در صورتی که از بین رفتن بکارت در اثر دختر دخول نامشروع صورت گیرد، دختر حق دارد دیه بکارت در اسلام یا «أرش البکاره» را از مرد مرتکب مطالبه کند. این دیه، جبران خسارت مادی و معنوی وارد شده به دختر است. میزان دیه بکارت در فقه اسلامی، متفاوت است و معمولاً بر اساس نظر کارشناس و میزان نقص ایجاد شده تعیین می شود. این حکم، هم در صورت تجاوز و هم در صورت دخول با رضایت طرفین (که خود گناه محسوب می شود) جاری است. رضایت دختر به رابطه نامشروع، رافع مسئولیت مالی مرد در پرداخت دیه بکارت نیست، زیرا این عمل در اصل حرام و باطل است.

ثابت شدن گناه زنا و احکام حدود (در صورت اثبات شرعی)

در صورت اثبات شرعی گناه زنا، احکام حدود الهی بر مرتکبین اجرا می شود. اسلام برای اثبات زنا، شرایط بسیار سختگیرانه ای را وضع کرده است (مانند شهادت چهار شاهد عادل مرد) تا اجرای حدود با نهایت احتیاط و عدالت صورت گیرد. هدف از این سختگیری، حفظ آبروی افراد و جلوگیری از اشاعه فحشا است. مجازات زنای غیرمحصن (کسی که همسر دائم ندارد و مرتکب زنا شده)، شلاق است و در مورد زنای محصن (کسی که همسر دائم دارد و مرتکب زنا شده)، سنگسار. این احکام، ابهت و قداست ازدواج را حفظ کرده و بر حرمت شدید رابطه نامشروع تأکید می ورزند.

وجوب توبه و تلاش برای جبران

در اسلام، درهای توبه به روی همه گناهکاران باز است. پس از ارتکاب دختر دخول نامشروع، توبه نصوح و بازگشت خالصانه به درگاه الهی واجب است. توبه نصوح به معنای پشیمانی واقعی از گناه، عزم بر عدم تکرار آن و جبران حقوق پایمال شده است. در برخی موارد، امکان ازدواج با همان دختر (با رضایت و رعایت شرایط شرعی) به عنوان راهی برای جبران و ترمیم آسیب های وارده مطرح می شود. این امر، اگرچه اجبارآور نیست، اما می تواند بخشی از مسئولیت های معنوی و اجتماعی فرد مرتکب را پاسخگو باشد و آبروی از دست رفته را تا حدودی بازگرداند.

مسائل مرتبط و ابهامات رایج

با توجه به حساسیت موضوع دختر دخول از نظر اسلام و روابط جنسی، ابهامات و سؤالات متعددی ممکن است در ذهن افراد، به ویژه جوانان، شکل گیرد. این بخش به بررسی برخی از این مسائل مرتبط و ارائه پاسخ های فقهی به ابهامات رایج می پردازد تا درک روشن تری از حدود ارتباط با نامحرم و مسئولیت های شرعی حاصل شود.

روابط جنسی در دوران نامزدی (قبل از عقد شرعی)

دوران نامزدی، دوره ای است که دختر و پسر قصد ازدواج با یکدیگر را دارند، اما هنوز عقد شرعی میان آن ها جاری نشده است. در این دوران، علی رغم توافق برای ازدواج، شرع اسلام هیچ گونه رابطه جنسی شهوانی را مجاز نمی داند. حدود شرعی ارتباط دختر و پسر نامحرم در این دوره، همانند ارتباط با هر نامحرم دیگری است. یعنی گفتگو، لمس و خلوت با قصد لذت یا ترس افتادن به گناه، حرام است. هرگونه دختر دخول یا روابط جنسی از جمله بوسیدن و نوازش کردن، تنها پس از جاری شدن عقد شرعی، چه دائم و چه موقت، مشروع خواهد بود. تأکید بر حرمت هرگونه رابطه شهوانی پیش از عقد، به منظور حفظ عفت طرفین، جلوگیری از سوءاستفاده ها و تحکیم بنیان خانواده بر پایه احترام و صداقت است.

بلوغ شرعی دختران و مسئولیت های آن

بلوغ شرعی دختران، نقطه ای حیاتی در زندگی آن هاست که از آن پس، تکالیف شرعی، از جمله احکام مربوط به روابط جنسی و حجاب، بر عهده آن ها قرار می گیرد. سن بلوغ شرعی برای دختران، پایان نه سال قمری است. از این سن، دختران مکلف به رعایت موازین شرعی، از جمله عفت و پاکدامنی و دوری از روابط نامشروع می شوند. شناخت این سن و آثار مترتب بر آن، برای خانواده ها و خود دختران، ضروری است تا بتوانند زندگی خود را بر اساس آموزه های دینی تنظیم کنند.

حکم شرعی لمس و نگاه به نامحرم با و بدون قصد لذت

حکم شرعی لمس و نگاه به نامحرم در اسلام، از جمله مسائل مهم در حدود ارتباط با نامحرم است. به طور کلی، نگاه عمدی به نامحرم با قصد لذت (ریبه) یا ترس افتادن به گناه، حرام است. همچنین، لمس نامحرم، چه با قصد لذت و چه بدون آن، حرام شمرده می شود، مگر در موارد ضروری مانند درمان یا نجات جان. هدف از این احکام، حفظ حریم عفت و جلوگیری از تحریک شهوات نامشروع است که می تواند به دختر دخول نامشروع و سایر گناهان منجر شود.

آیا ازدواج موقت با دختر باکره بدون اجازه پدر جایز است؟

در فقه شیعه، ازدواج موقت با دختر باکره، چه رشیده باشد و چه غیر رشیده، نیازمند اجازه ولیّ (پدر یا جد پدری) است. بدون اذن ولیّ، عقد باطل خواهد بود و هرگونه دختر دخول در این حالت نامشروع محسوب می شود. این حکم، برای حفظ مصلحت دختر و جلوگیری از فریب خوردن او وضع شده است. در صورت فقدان ولیّ یا عدم دسترسی به او، یا امتناع غیرموجه ولیّ از دادن اجازه، فقها راه هایی برای رفع این مانع پیش بینی کرده اند که در رساله های عملیه ذکر شده است.

اگر دختری بکارت خود را از دست داده باشد، برای ازدواج بعدی نیاز به اجازه پدر دارد؟

اگر دختری بکارت خود را به هر دلیلی (اعم از دختر دخول نامشروع، زنا، تجاوز، یا غیر آن) از دست داده باشد، برای ازدواج بعدی (چه دائم و چه موقت) دیگر نیازی به اجازه ولیّ (پدر یا جد پدری) ندارد. زیرا حکم مربوط به اجازه ولیّ، مختص دختر باکره است و با از بین رفتن بکارت، این شرط نیز ساقط می شود. البته این به معنای مشروعیت عمل قبلی نیست، بلکه تنها در مورد شرایط عقد بعدی صحبت می شود.

نتیجه گیری

در این مقاله، به بررسی جامع و دقیق دختر دخول از نظر اسلام پرداختیم و روشن شد که این عمل حساس و بنیادی، تنها در چهارچوب مقدس و مستحکم ازدواج شرعی (دائم یا موقت) مجاز و مشروع است. آموزه های اسلام، با تأکید بر اهمیت عفت، پاکدامنی و کرامت انسانی، روابط جنسی را از یک غریزه صرف به ابزاری برای تشکیل خانواده بر اساس موازین شرعی، ایجاد آرامش و مودت، و بقای نسل پاک تبدیل کرده است.

دختر دخول نامشروع یا هرگونه رابطه جنسی خارج از ازدواج، عملی حرام و از گناهان کبیره محسوب می شود که پیامدهای اخروی سنگین و عواقب دنیوی ناگواری، از جمله از بین رفتن بکارت، لزوم پرداخت دیه بکارت در اسلام، و در صورت اثبات، اجرای حدود شرعی را در پی دارد. اسلام، با وضع این قوانین دقیق، در پی صیانت از شرافت انسان، سلامت روحی و جسمی افراد و پایداری اخلاقی جامعه است.

رعایت حدود الهی در روابط جنسی، نه تنها برای سعادت فردی و اجتماعی ضروری است، بلکه بنیان های خانواده را محکم تر ساخته و جامعه را به سمت زندگی سالم و موفق رهنمون می شود.

از این رو، دعوت به تعمق در آموزه های دینی و پایبندی به عفت و پاکدامنی، به عنوان اصول بنیادین اسلام، همواره راهگشای مسیر زندگی سعادتمندانه است. امید است با درک صحیح این موازین و عمل به آن ها، شاهد ارتقاء سطح اخلاقی و معنوی در جامعه باشیم.