سایت استخراج اتریوم: از افسانه تا واقعیت – روش های نوین کسب اتریوم (جامع و به روز)

استخراج سنتی اتریوم (Proof of Work) دیگر امکان پذیر نیست و فعالیت شبکه اتریوم به مکانیزم گواه اثبات سهام (PoS) منتقل شده است. بسیاری از افرادی که به دنبال کسب اتریوم هستند، ممکن است هنوز عبارت «سایت استخراج اتریوم» را جستجو کنند، اما لازم است بدانند که این مفهوم دیگر کاربرد گذشته را ندارد و راه های نوین و متفاوتی برای دستیابی به این ارز دیجیتال پدیدار شده اند.

اتریوم، به عنوان دومین ارز دیجیتال بزرگ از نظر ارزش بازار، همواره کنجکاوی های زیادی را برای علاقه مندان به دنیای رمزارزها ایجاد کرده است. در گذشته، روش های متعددی برای کسب این ارز دیجیتال وجود داشت که برجسته ترین آن ها استخراج (ماینینگ) بود. اما با گذشت زمان و پیشرفت فناوری بلاک چین، شبکه اتریوم دستخوش تغییرات بنیادینی شد که مفهوم استخراج را به کلی دگرگون ساخت. این مقاله تلاش می کند تا به روشن ترین شکل ممکن، این تحولات را شرح دهد و راهنمایی جامع و به روزی را برای شناسایی و بهره برداری از روش های واقعی و ایمن کسب اتریوم در دوران جدید ارائه کند. با توجه به شیوع اطلاعات نادرست و کلاهبرداری ها در فضای دیجیتال، هدف بر این است که خوانندگان بتوانند با آگاهی کامل و به دور از هرگونه فریب، به سوی اهداف مالی خود گام بردارند.

۱. استخراج اتریوم در گذشته: سفری به دوران Proof of Work (PoW)

درک وضعیت کنونی کسب اتریوم، مستلزم نگاهی گذرا به گذشته آن است؛ زمانی که استخراج با مکانیزم Proof of Work (PoW) قلب تپنده شبکه اتریوم محسوب می شد. این دوره، با چالش ها و مزایای خاص خود، بسیاری از افراد را به سوی خود جلب کرد و پایه های اولیه این اکوسیستم عظیم را بنا نهاد.

۱.۱. PoW چیست و چگونه کار می کرد؟

استخراج اتریوم در دوران Proof of Work، فرآیندی پیچیده اما جذاب بود. در این مکانیزم، ماینرها (استخراج کنندگان) از طریق سخت افزارهای قدرتمند کامپیوتری، به رقابت می پرداختند تا معادلات ریاضی پیچیده ای را حل کنند. این معادلات در واقع به منزله تأیید تراکنش ها و اضافه کردن بلوک های جدید به بلاک چین اتریوم بودند. هر ماینری که برای اولین بار موفق به حل این معما می شد، بلوک جدید را به شبکه اضافه می کرد و در ازای این کار، پاداشی به شکل اتر (ETH) دریافت می کرد. این پاداش شامل اتریوم های تازه ضرب شده و کارمزدهای تراکنش های موجود در آن بلوک بود. قدرت پردازشی این سخت افزارها که عموماً کارت های گرافیک (GPU) بودند، به عنوان هش ریت شناخته می شد و هرچه هش ریت بالاتر بود، شانس ماینر برای یافتن بلوک و دریافت پاداش بیشتر می شد.

این فرآیند نه تنها به قدرت محاسباتی بالا، بلکه به مصرف انرژی بسیار زیادی نیز نیاز داشت. ده ها هزار ماینر در سراسر جهان به طور مداوم در حال کار بودند تا امنیت شبکه را تضمین کنند و تراکنش ها را پردازش نمایند. این رقابت، علاوه بر اینکه شبکه را امن نگه می داشت، انگیزه اقتصادی برای ماینرها ایجاد می کرد تا به فعالیت خود ادامه دهند. بسیاری از افراد و شرکت ها، مزارع استخراج بزرگی را با صدها یا حتی هزاران کارت گرافیک راه اندازی کرده بودند تا سهم بیشتری از پاداش های استخراج به دست آورند. این دوران، اوج شکوفایی مفهوم ماینینگ به شمار می رفت و اتریوم، پس از بیت کوین، یکی از سودآورترین رمزارزها برای استخراج بود.

۱.۲. چالش ها و دلایل گذار به PoS

با وجود جذابیت های استخراج PoW، این مکانیزم با چالش های جدی نیز روبرو بود که نیاز به تغییر را بیش از پیش نمایان ساخت. یکی از برجسته ترین معایب، مصرف فوق العاده زیاد انرژی بود. فرآیند رقابتی حل معادلات ریاضی، به میلیاردها محاسبه در ثانیه نیاز داشت که به معنی سوزاندن مقادیر عظیمی برق بود. این موضوع نه تنها هزینه های عملیاتی را برای ماینرها بالا می برد، بلکه نگرانی های زیست محیطی گسترده ای را نیز در پی داشت و انتقادات زیادی را متوجه صنعت رمزارزها می کرد. تصور می شد که شبکه اتریوم به تنهایی، مصرف برقی معادل یک کشور کوچک را به خود اختصاص داده است.

علاوه بر این، با گذشت زمان، هزینه های سخت افزاری نیز به یک مانع بزرگ تبدیل شد. کارت های گرافیک قدرتمند، گران قیمت بودند و تعمیر و نگهداری آن ها نیز هزینه بر بود. این امر باعث شد تا استخراج انفرادی برای افراد عادی دشوارتر شود و قدرت استخراج به سمت استخرهای بزرگ تر و شرکت های ماینینگ متمرکزتر گردد. این تمرکزگرایی، با روح اولیه غیرمتمرکز بودن بلاک چین در تضاد بود. همچنین، مقیاس پذیری شبکه اتریوم با PoW یک چالش اساسی دیگر بود. با افزایش تعداد کاربران و تراکنش ها، شبکه با ازدحام و افزایش کارمزدها روبرو می شد که تجربه کاربری را کاهش می داد. زمان پردازش تراکنش ها نیز طولانی تر می شد و این مسائل، توسعه دهندگان اتریوم را به سمت یافتن راه حلی پایدارتر و کارآمدتر سوق داد.

۱.۳. مرج (The Merge): نقطه عطفی در تاریخ اتریوم

رویداد مرج (The Merge) در سپتامبر ۲۰۲۲، نقطه عطفی تاریخی در اکوسیستم اتریوم بود که به طور رسمی به دوران استخراج PoW پایان داد. این رویداد، که نتیجه سال ها تحقیق و توسعه بود، به معنای ادغام لایه اجرایی اصلی اتریوم (شبکه فعلی) با لایه اجماع جدید مبتنی بر Proof of Stake (PoS) بود که به بیکن چین (Beacon Chain) معروف است. هدف اصلی این مهاجرت، رفع چالش های ذکر شده در مکانیزم PoW و آماده سازی شبکه برای آینده ای مقیاس پذیرتر، امن تر و پایدارتر بود.

با مرج، اتریوم مصرف انرژی خود را تا حدود 99.95% کاهش داد، که این یک دستاورد عظیم برای پایداری محیط زیست محسوب می شود. دیگر نیازی به سخت افزارهای پرمصرف و رقابت ماینرها برای حل معادلات نبود. در عوض، امنیت شبکه اکنون توسط اعتبارسنج ها (Validators) تامین می شود که با قفل کردن (استیکینگ) مقدار مشخصی اتریوم، در فرآیند تأیید تراکنش ها و ایجاد بلوک های جدید مشارکت می کنند. این تغییر، اتریوم را به سمت تمرکززدایی بیشتر سوق داد، زیرا نیاز به سرمایه اولیه کمتر (نسبت به هزینه های سخت افزاری) و دانش فنی پایین تر برای مشارکت در امنیت شبکه را فراهم آورد. از آن زمان به بعد، دیگر امکان استخراج اتریوم به روش سنتی وجود ندارد و هرگونه ادعا درباره «سایت استخراج اتریوم رایگان» یا «ربات استخراج اتریوم» مربوط به گذشته است و می تواند نشانه ای از کلاهبرداری باشد.

۲. اثبات سهام (PoS) و استیکینگ اتریوم: جایگزین واقعی برای کسب اتر

با کنار گذاشته شدن Proof of Work، شبکه اتریوم وارد عصر جدیدی با مکانیزم Proof of Stake (PoS) شده است. این تغییر نه تنها چگونگی تأمین امنیت شبکه را دگرگون کرده، بلکه راه های تازه ای برای کسب اتریوم را نیز پیش روی کاربران قرار داده است که اصلی ترین آن ها استیکینگ (Staking) است.

۲.۱. مفهوم Proof of Stake (PoS): قلب تپنده اتریوم نوین

Proof of Stake (PoS) یا گواه اثبات سهام، یک مکانیزم اجماع جایگزین برای PoW است که در آن، اعتبارسنج ها (Validators) به جای صرف انرژی برای حل معادلات پیچیده، دارایی های رمزارزی خود (در مورد اتریوم، ETH) را به عنوان وثیقه قفل می کنند. این فرآیند قفل کردن، استیکینگ نامیده می شود. اعتبارسنج ها بر اساس مقدار اتریومی که استیک کرده اند و مدت زمانی که آن را قفل کرده اند، برای تأیید تراکنش ها و افزودن بلوک های جدید به بلاک چین انتخاب می شوند. هرچه مقدار ETH استیک شده بیشتر باشد، شانس آن ها برای انتخاب شدن و کسب پاداش افزایش می یابد.

در این سیستم، اگر یک اعتبارسنج به درستی عمل کند و تراکنش های معتبر را تأیید کند، پاداش دریافت می کند. اما اگر به طور عمدی یا سهوی، رفتاری مخرب داشته باشد یا آفلاین شود، بخشی از اتریوم استیک شده او به عنوان جریمه (Slashing) کسر می شود. این مکانیزم، انگیزه های اقتصادی قوی برای رفتار صادقانه اعتبارسنج ها ایجاد می کند و به این ترتیب، امنیت و یکپارچگی شبکه را تضمین می نماید. PoS از نظر مصرف انرژی به مراتب کارآمدتر است و مشکلات مقیاس پذیری PoW را تا حد زیادی مرتفع می سازد، چرا که دیگر نیازی به سخت افزارهای گران قیمت و مصرف بی رویه برق نیست. این رویکرد جدید، راه را برای توسعه های آتی اتریوم هموار می کند و آن را به یک پلتفرم بلاک چین سبزتر و پایدارتر تبدیل می کند.

۲.۲. استیکینگ اتریوم: گامی نو در مشارکت شبکه

استیکینگ اتریوم به معنای قفل کردن مقداری از توکن های ETH در شبکه برای مشارکت در فرآیند اعتبارسنجی و تأمین امنیت آن است. این عمل، در واقع روشی برای کسب پاداش و حمایت از اکوسیستم اتریوم بدون نیاز به سخت افزارهای گران قیمت و مصرف بالای انرژی است. افراد می توانند با استیک کردن اتریوم خود، به نوبه خود در پردازش تراکنش ها و افزودن بلوک های جدید به بلاک چین کمک کنند و در ازای آن، سود یا پاداش دریافت نمایند.

مزایای استیکینگ اتریوم

• درآمد غیرفعال (Passive Income): یکی از جذاب ترین جنبه های استیکینگ، امکان کسب درآمد بدون نیاز به فعالیت مداوم است. پس از قفل کردن اتریوم، پاداش ها به صورت خودکار به حساب اعتبارسنج ها واریز می شوند.
• حمایت از شبکه: با استیکینگ، افراد به طور مستقیم در امنیت و پایداری شبکه اتریوم مشارکت می کنند، که این امر برای رشد و توسعه بلندمدت اکوسیستم حیاتی است.
• عدم نیاز به سخت افزار پیچیده: برخلاف استخراج PoW که به کارت های گرافیک قدرتمند نیاز داشت، استیکینگ نیازی به سخت افزار خاصی ندارد و می توان آن را از طریق پلتفرم های مختلف انجام داد.
• کارایی انرژی: استیکینگ به مراتب از استخراج PoW کم مصرف تر است و این امر اتریوم را به یک رمزارز دوستدار محیط زیست تبدیل کرده است.

ریسک های استیکینگ اتریوم

• دوره قفل شدن (Lock-up Period): اتریوم استیک شده برای یک دوره زمانی مشخص قفل می شود و امکان برداشت فوری آن وجود ندارد. این موضوع ممکن است نقدینگی دارایی را کاهش دهد.
• خطرات امنیتی پلتفرم های واسطه: اگر از استخرهای استیکینگ یا صرافی های متمرکز استفاده شود، خطر هک شدن پلتفرم یا سوءاستفاده از دارایی ها وجود دارد. انتخاب پلتفرم های معتبر حیاتی است.
• نوسانات قیمت ETH: ارزش اتریوم استیک شده مانند هر دارایی دیجیتال دیگری، در معرض نوسانات بازار قرار دارد. اگر قیمت ETH در طول دوره استیکینگ کاهش یابد، ممکن است ارزش کل دارایی کاهش پیدا کند.
• Slashing (جریمه): در صورت عملکرد نادرست یا آفلاین شدن اعتبارسنج، بخشی از اتریوم استیک شده او به عنوان جریمه از بین می رود.

۲.۳. راهکارهای مختلف برای استیکینگ اتریوم

روش های متعددی برای استیکینگ اتریوم وجود دارد که هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند و افراد می توانند بر اساس میزان سرمایه، دانش فنی و سطح ریسک پذیری خود، گزینه مناسب را انتخاب کنند.

استیکینگ انفرادی (Solo Staking)

این روش برای افرادی است که حداقل ۳۲ واحد اتریوم (ETH) دارند و مایلند به صورت مستقل یک گره اعتبارسنج (Validator Node) را راه اندازی و مدیریت کنند. مزیت اصلی این روش، کنترل کامل بر دارایی ها و دریافت تمام پاداش های استیکینگ بدون واسطه است. با این حال، نیاز به دانش فنی قابل توجه برای راه اندازی و نگهداری گره، هزینه های سخت افزاری (البته کمتر از ماینینگ PoW)، و ضرورت آنلاین بودن مداوم برای جلوگیری از جریمه (Slashing) از چالش های آن محسوب می شود. این راهکار برای افراد با تجربه و سرمایه کافی مناسب است.

استخرهای استیکینگ (Staking Pools)

برای افرادی که کمتر از ۳۲ واحد اتریوم دارند یا دانش فنی لازم برای راه اندازی گره انفرادی را ندارند، استخرهای استیکینگ یک گزینه عالی هستند. در این استخرها، افراد می توانند مقادیر کمتری از اتریوم خود را با دیگران تجمیع کرده و به صورت مشترک به حد نصاب ۳۲ واحد برسند. پلتفرم هایی مانند Lido و Rocket Pool از جمله معروف ترین استخرهای استیکینگ غیرمتمرکز هستند. مزیت این روش، نیاز به سرمایه اولیه کمتر، سهولت مشارکت و عدم نیاز به دانش فنی عمیق است. اما در مقابل، افراد باید بخشی از پاداش های خود را به عنوان کارمزد به مدیران استخر بپردازند و تا حدودی کنترل بر دارایی خود را به پلتفرم واسطه واگذار می کنند که این خود ریسک های امنیتی خاص خود را دارد.

استیکینگ از طریق صرافی های متمرکز (CEX Staking)

ساده ترین و در دسترس ترین روش برای استیکینگ اتریوم، استفاده از خدمات صرافی های متمرکز (Centralized Exchanges) مانند بایننس (Binance)، کراکن (Kraken) یا کوین بیس (Coinbase) است. این صرافی ها به کاربران امکان می دهند با هر مقدار اتریوم (حتی مقادیر بسیار کم) در استیکینگ مشارکت کنند. آن ها تمام پیچیدگی های فنی را بر عهده می گیرند و پاداش ها را پس از کسر کارمزد به حساب کاربران واریز می کنند. سادگی و راحتی این روش، آن را برای تازه کارها بسیار جذاب کرده است. با این حال، استفاده از صرافی های متمرکز به معنای واگذاری کامل کنترل بر دارایی ها به یک نهاد مرکزی است. این امر خطرات امنیتی مانند هک شدن صرافی یا بلوکه شدن دارایی ها را در پی دارد. برای کاربران ایرانی، انتخاب صرافی های متمرکز بین المللی با توجه به محدودیت ها و تحریم ها، نیازمند احتیاط و بررسی دقیق است.

۳. روش های نوین و عملی برای کسب اتریوم (با هزینه کم یا رایگان)

با پایان یافتن دوران استخراج اتریوم، اکنون روش های متنوع و خلاقانه ای برای کسب این ارز دیجیتال در دسترس قرار گرفته اند. بسیاری از این روش ها با سرمایه اولیه کم یا حتی بدون نیاز به سرمایه آغاز می شوند و فرصت هایی را برای طیف وسیعی از افراد فراهم می آورند.

۳.۱. ایردراپ های اتریوم: فرصت های پنهان در دنیای کریپتو

ایردراپ (Airdrop) به فرآیند توزیع رایگان توکن های رمزارزی توسط پروژه های جدید بلاک چین به کیف پول کاربران واجد شرایط گفته می شود. این پروژه ها معمولاً برای افزایش آگاهی، ایجاد جامعه کاربری اولیه و توزیع توکن های خود به صورت گسترده، ایردراپ ها را برگزار می کنند. گاهی اوقات، ایردراپ ها برای کاربرانی که در گذشته با یک پروژه خاص تعامل داشته اند یا دارای توکن های مشخصی در کیف پول خود هستند، در نظر گرفته می شوند. برای پیدا کردن ایردراپ های معتبر، می توان به وب سایت های اطلاع رسانی مانند CoinMarketCap یا کانال های تلگرامی تخصصی مراجعه کرد.

مراحل مشارکت در ایردراپ ها معمولاً شامل انجام وظایف ساده ای نظیر دنبال کردن صفحات اجتماعی پروژه، عضویت در کانال های تلگرام، ری توییت کردن پست ها یا ثبت نام در وب سایت های مربوطه است. با این حال، افراد باید همواره نسبت به ایردراپ های کلاهبرداری هوشیار باشند. هرگز نباید کلید خصوصی یا عبارت بازیابی (Seed Phrase) کیف پول خود را در اختیار کسی قرار داد و همیشه باید اعتبار پروژه را قبل از مشارکت به دقت بررسی کرد. ایردراپ ها می توانند فرصتی برای کسب مقادیر اندکی اتریوم یا توکن های مرتبط با اتریوم باشند که در آینده قابلیت تبدیل به ETH را دارند.

۳.۲. فاست های اتریوم: قطره قطره جمع گردد…

فاست های اتریوم (Ethereum Faucets)، وب سایت ها یا اپلیکیشن هایی هستند که در ازای انجام وظایف بسیار ساده و کوچک، مقادیر ناچیزی اتریوم را به کاربران پاداش می دهند. این وظایف می توانند شامل مشاهده تبلیغات، حل کپچا، کلیک بر روی لینک ها، یا انجام بازی های ساده باشند. نام فاست (به معنی شیر آب) نیز به همین دلیل انتخاب شده است، چرا که مانند قطره های آب، مقادیر بسیار کمی از ارز دیجیتال را به مرور زمان به کاربران اهدا می کند.

واقع گرایی در این روش اهمیت زیادی دارد. پاداش های فاست ها معمولاً بسیار اندک هستند و نمی توان انتظار کسب درآمدهای قابل توجهی از آن ها را داشت. این روش بیشتر برای افراد تازه کار که می خواهند بدون سرمایه گذاری اولیه با اتریوم و تراکنش های آن آشنا شوند، مناسب است. انتخاب فاست های معتبر و فعال نیز بسیار مهم است، زیرا بسیاری از آن ها ممکن است کلاهبرداری باشند یا پس از مدتی فعالیت خود را متوقف کنند. در نهایت، صبر و پشتکار در این روش کلیدی است، چرا که جمع آوری مقادیر قابل توجهی اتریوم نیازمند زمان و تلاش مداوم است.

۳.۳. بازی های مبتنی بر بلاک چین (Play-to-Earn Games): سرگرمی با چاشنی کسب درآمد

یکی از نوآورانه ترین روش ها برای کسب اتریوم، مشارکت در بازی های بلاک چینی است که با مدل Play-to-Earn (بازی برای کسب درآمد) کار می کنند. در این بازی ها، بازیکنان می توانند با انجام فعالیت های مختلف در بازی، مانند تکمیل ماموریت ها، مبارزه با رقبا، پرورش موجودات مجازی یا خرید و فروش آیتم های درون بازی، توکن های رمزارزی یا NFT (توکن های غیرقابل معاوضه) به دست آورند. بسیاری از این توکن ها و NFTها بر روی بلاک چین اتریوم یا شبکه های لایه دوم آن ساخته شده اند و می توانند به اتریوم تبدیل یا مستقیماً به فروش رسند.

بازی هایی مانند Axie Infinity، Decentraland، یا The Sandbox از جمله نمونه های محبوب در این حوزه هستند. در این بازی ها، افراد مالکیت واقعی بر دارایی های دیجیتالی خود دارند که می توانند آن ها را در بازارهای ثانویه معامله کنند. البته، شروع بسیاری از این بازی ها ممکن است نیازمند یک سرمایه گذاری اولیه (مثلاً برای خرید شخصیت یا آیتم های اولیه) باشد، اما پتانسیل کسب درآمد واقعی نیز در آن ها وجود دارد. این روش برای کسانی که به بازی های ویدئویی علاقه دارند و می خواهند همزمان از طریق سرگرمی خود درآمد کسب کنند، بسیار جذاب است. با این حال، مانند هر سرمایه گذاری دیگری، بررسی دقیق بازی و پروژه پشت آن قبل از ورود، حائز اهمیت است.

۳.۴. وام دهی و تامین نقدینگی در دیفای (DeFi Lending & Liquidity Pools): مشارکت در اقتصاد غیرمتمرکز

پلتفرم های مالی غیرمتمرکز (DeFi) فرصت های جدیدی را برای کسب اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال فراهم آورده اند. دو روش اصلی در این زمینه، وام دهی (Lending) و تأمین نقدینگی (Liquidity Providing) هستند.

وام دهی (Lending)

در پلتفرم های وام دهی دیفای مانند Aave و Compound، افراد می توانند اتریوم خود را به دیگران قرض دهند و در ازای آن، سود دریافت کنند. این پلتفرم ها به صورت خودکار با استفاده از قراردادهای هوشمند، فرآیند وام دهی و بازپرداخت را مدیریت می کنند. وام گیرندگان معمولاً دارایی های دیگری را به عنوان وثیقه قرار می دهند تا ریسک وام دهنده کاهش یابد. سود حاصل از وام دهی می تواند به صورت اتریوم یا سایر توکن ها باشد که در نهایت قابلیت تبدیل به ETH را دارند. این روش برای افرادی که مایلند از دارایی های غیرفعال خود درآمد کسب کنند، جذاب است.

تامین نقدینگی (Liquidity Providing)

پلتفرم های مبادله غیرمتمرکز (DEX) مانند Uniswap برای عملکرد خود به استخرهای نقدینگی نیاز دارند. افراد می توانند اتریوم و یک ارز دیجیتال دیگر را (معمولاً در جفت های مشخص) به این استخرها واریز کنند تا نقدینگی لازم برای مبادلات را فراهم آورند. در ازای این کار، آن ها سهمی از کارمزدهای تراکنش های انجام شده در آن استخر را دریافت می کنند. این پاداش ها می توانند به صورت اتریوم یا توکن های مربوط به پلتفرم باشند. ریسک اصلی در تامین نقدینگی، مفهوم Impermanent Loss یا ضرر ناپایدار است که زمانی رخ می دهد که نسبت قیمت دارایی های واریز شده به استخر تغییر می کند و ممکن است ارزش دارایی های شما کمتر از زمانی شود که فقط آن ها را در کیف پول خود نگه می داشتید. همچنین، همیشه ریسک های مربوط به قراردادهای هوشمند و آسیب پذیری های احتمالی آن ها وجود دارد.

۳.۵. فریلنسینگ و دریافت دستمزد با اتریوم: مهارت های شما، ارزش دیجیتال

اگر فردی دارای مهارت های خاصی در زمینه های برنامه نویسی، طراحی گرافیک، تولید محتوا، بازاریابی دیجیتال یا هر حوزه دیگری است، می تواند این مهارت ها را به صورت فریلنسینگ (آزادکاری) ارائه دهد و دستمزد خود را به جای ارزهای فیات، مستقیماً با اتریوم دریافت کند. پلتفرم های فریلنسینگ متعددی در سطح بین المللی وجود دارند که پرداخت با ارزهای دیجیتال را پشتیبانی می کنند.

این روش به افراد این امکان را می دهد که علاوه بر کسب درآمد، مستقیماً به اکوسیستم رمزارزها وارد شوند و از نوسانات احتمالی قیمت اتریوم نیز بهره مند گردند. برای کاربران ایرانی، این روش می تواند راهی برای دور زدن محدودیت های بانکی بین المللی و دسترسی مستقیم به درآمدهای ارزی باشد. جستجو در سایت های فریلنسری که پرداخت کریپتو را ارائه می دهند و یا یافتن مشتریانی که مایل به پرداخت با ETH هستند، گام های اولیه در این مسیر محسوب می شوند. با این کار، مهارت های افراد به سرمایه ای دیجیتال و قابل انتقال در سطح جهانی تبدیل می شود.

۳.۶. برنامه های کش بک و پاداش های وفاداری با اتریوم

برنامه های کش بک (Cashback) و پاداش های وفاداری، دیگر فقط محدود به ارزهای فیات نیستند. در حال حاضر، پلتفرم ها و سرویس های متعددی در حال ظهور هستند که به کاربران خود در ازای خرید کالا و خدمات، یا انجام فعالیت های روزمره، پاداش هایی به شکل اتریوم یا سایر ارزهای دیجیتال ارائه می دهند. مفهوم این روش بسیار ساده است: با خرید از فروشگاه های طرف قرارداد یا استفاده از خدمات خاص، درصدی از مبلغ خرید یا پاداشی ثابت به صورت رمزارز به کیف پول فرد بازگردانده می شود.

برای کاربران ایرانی، پلتفرم هایی نظیر دراپینو می توانند نمونه ای از این سرویس ها باشند که در ازای خریدهای روزمره از فروشگاه های خاص، پاداش هایی را به شکل ارزهای دیجیتال از جمله اتریوم ارائه می دهند. این روش به افراد اجازه می دهد تا بدون سرمایه گذاری مستقیم در رمزارزها، به تدریج دارایی های دیجیتال خود را افزایش دهند. انتخاب پلتفرم های معتبر و بررسی دقیق شرایط و ضوابط آن ها، از اهمیت بالایی برخوردار است تا از هرگونه کلاهبرداری یا سوءاستفاده جلوگیری شود. این رویکرد به کاربران امکان می دهد تا از فعالیت های مصرفی عادی خود نیز بهره برداری رمزارزی کنند.

۳.۷. مرورگرهای بلاک چینی: کسب درآمد از فعالیت های روزمره

استفاده از مرورگرهای بلاک چینی، یکی دیگر از روش های نسبتاً ساده برای کسب ارزهای دیجیتال است که می تواند به طور غیرمستقیم به کسب اتریوم منجر شود. برجسته ترین نمونه در این زمینه، مرورگر بریو (Brave Browser) است. بریو یک مرورگر وب رایگان و متن باز است که بر حریم خصوصی کاربران تمرکز دارد و به طور پیش فرض، تبلیغات و ردیاب ها را بلاک می کند.

ویژگی کلیدی بریو، سیستم پاداش دهی آن با نام Brave Rewards است. در این سیستم، کاربران می توانند به صورت اختیاری، تبلیغاتی را که با حریم خصوصی آن ها سازگار است، مشاهده کنند. در ازای مشاهده این تبلیغات، کاربران توکن BAT (Basic Attention Token) دریافت می کنند. توکن BAT یک توکن بر بستر اتریوم (ERC-20) است و می توان آن را در صرافی های ارز دیجیتال به اتریوم (ETH) تبدیل کرد. این روش به افراد امکان می دهد تا از زمانی که برای گشت و گذار در اینترنت صرف می کنند، درآمد کسب کنند و به تدریج دارایی های رمزارزی خود را افزایش دهند. این یک راهکار غیرفعال و کم دردسر برای ورود به دنیای کریپتو و کسب اتریوم محسوب می شود.

۳.۸. استخراج ابری (Cloud Mining): نگاهی به روشی قدیمی با احتیاط

استخراج ابری یا Cloud Mining، در گذشته به عنوان یک روش جایگزین برای استخراج مستقیم ارزهای دیجیتال مورد توجه قرار می گرفت. در این روش، افراد به جای خرید و نگهداری سخت افزارهای گران قیمت ماینینگ، قدرت هش (Hash Power) را از شرکت های ارائه دهنده خدمات استخراج ابری اجاره می کردند. این شرکت ها، مزارع استخراج بزرگی را در نقاط مختلف جهان راه اندازی کرده و سهمی از قدرت پردازشی خود را به ازای دریافت هزینه به کاربران می فروختند.

هدف از استخراج ابری این بود که افراد بتوانند بدون دغدغه نگهداری سخت افزار، پرداخت قبوض برق، و حل مشکلات فنی، در فرآیند استخراج مشارکت کنند. اما با مهاجرت اتریوم به مکانیزم Proof of Stake، استخراج PoW اتریوم به طور کامل متوقف شده است. بنابراین، هرگونه ادعا در مورد «سایت استخراج ابری اتریوم» در حال حاضر یا نادرست است و به پلتفرم های استیکینگ اشاره دارد، یا نشانه ای بارز از یک کلاهبرداری است. در گذشته نیز بسیاری از پروژه های استخراج ابری به دلیل ماهیت پرریسک و شفافیت کم، به کلاهبرداری ختم می شدند. بنابراین، اگر کسی به دنبال کسب اتریوم است، باید از هرگونه پیشنهاد استخراج ابری برای اتریوم به شدت دوری کند و به جای آن، روش های نوین و معتبر مانند استیکینگ را مد نظر قرار دهد. استفاده از این روش برای سایر رمزارزها که هنوز PoW هستند، نیز نیازمند بررسی و تحقیق بسیار دقیق است، چرا که بازار مملو از پروژه های مشکوک است.

با تغییر مکانیزم اتریوم از Proof of Work به Proof of Stake، استخراج سنتی این رمزارز دیگر امکان پذیر نیست و هرگونه ادعا درباره «سایت استخراج اتریوم» باید با هوشیاری کامل بررسی شود تا از افتادن در دام کلاهبرداری ها جلوگیری شود. فرصت های واقعی کسب اتریوم اکنون در استیکینگ و سایر روش های نوین نهفته است.

۴. هشدارهای امنیتی حیاتی: محافظت از دارایی های دیجیتال

در دنیای پرشتاب و پیچیده ارزهای دیجیتال، همواره فرصت های زیادی برای کسب سود وجود دارد، اما به همان اندازه نیز خطرات و تهدیدات امنیتی گسترده ای، به خصوص در قالب کلاهبرداری ها، وجود دارد. محافظت از دارایی های دیجیتال و اطلاعات شخصی، از اهمیت بالایی برخوردار است.

۴.۱. شناسایی سایت ها و پروژه های کلاهبرداری: نشانه های خطر

یکی از مهم ترین مهارت ها در فضای ارزهای دیجیتال، توانایی شناسایی و دوری از کلاهبرداری هاست. کلاهبرداران اغلب با وعده های فریبنده و غیرواقعی سعی در جلب اعتماد افراد دارند. افراد باید همواره نسبت به برخی نشانه های خطر هوشیار باشند:

• وعده های سود غیرعادی و تضمینی: هیچ سرمایه گذاری قانونی، سودهای تضمینی و نجومی را در مدت زمان کوتاه وعده نمی دهد. بازار کریپتو نوسانات بالایی دارد و سودهای غیرمنطقی معمولاً نشانه کلاهبرداری هستند.
• درخواست اطلاعات حساس: هیچ پلتفرم معتبری از افراد کلید خصوصی (Private Key) یا عبارت بازیابی (Seed Phrase) کیف پولشان را درخواست نمی کند. این اطلاعات، تنها و تنها باید در اختیار خود فرد باقی بمانند.
• پلتفرم های جدید و بدون سابقه معتبر: بسیاری از پروژه های کلاهبرداری، وب سایت ها و پلتفرم های جدیدی را راه اندازی می کنند که سابقه فعالیت معتبر و طولانی ندارند.
• فقدان پشتیبانی واقعی و شفافیت: پروژه های معتبر، تیم توسعه دهنده شناخته شده، نقشه راه روشن و پشتیبانی قوی دارند. عدم شفافیت در هر یک از این موارد، یک چراغ قرمز محسوب می شود.
• فشار برای سرمایه گذاری سریع: کلاهبرداران اغلب سعی می کنند افراد را تحت فشار قرار دهند تا سریعاً و بدون تحقیق کافی، سرمایه گذاری کنند.

۴.۲. اهمیت تحقیق و بررسی شخصی (DYOR – Do Your Own Research): چرا باید خودمان تحقیق کنیم؟

در فضای ارزهای دیجیتال، عبارت DYOR به معنای Do Your Own Research یا تحقیق خودتان را انجام دهید یک اصل طلایی است. این بدان معناست که افراد نباید صرفاً بر اساس توصیه های دیگران، اخبار هیجانی یا ادعاهای بدون پشتوانه، تصمیمات مالی بگیرند. مسئولیت نهایی سرمایه گذاری و کسب درآمد، همواره بر عهده خود فرد است.

تحقیق شخصی شامل بررسی دقیق اعتبار یک پلتفرم یا پروژه است. این بررسی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بررسی نظرات کاربران و جامعه: جستجو در انجمن ها، شبکه های اجتماعی و گروه های تخصصی برای یافتن نظرات و تجربیات سایر کاربران.
• سابقه و تیم پروژه: بررسی اینکه پروژه چه مدت فعال بوده است، اعضای تیم آن چه کسانی هستند و چه سوابقی دارند. پروژه های معتبر معمولاً تیم های شفاف و سوابق قابل ردیابی دارند.
• وایت پیپر (Whitepaper) و نقشه راه (Roadmap): مطالعه وایت پیپر برای درک اهداف، فناوری و مدل اقتصادی پروژه. بررسی نقشه راه برای ارزیابی برنامه های آتی و پیشرفت های گذشته.
• امنیت پلتفرم: بررسی اینکه آیا پلتفرم مورد نظر از استانداردهای امنیتی قوی، مانند احراز هویت دو مرحله ای (2FA) و حسابرسی قراردادهای هوشمند (Smart Contract Audits) توسط شرکت های معتبر، برخوردار است یا خیر.

انجام دقیق این تحقیقات، افراد را قادر می سازد تا تصمیمات آگاهانه تری بگیرند و از سرمایه خود در برابر کلاهبرداری ها محافظت کنند.

۴.۳. استفاده از کیف پول های امن: گاوصندوق دیجیتالی شما

یکی از ارکان اصلی امنیت در دنیای ارزهای دیجیتال، انتخاب و استفاده صحیح از کیف پول های امن است. کیف پول ها ابزارهایی برای نگهداری و مدیریت کلیدهای خصوصی افراد هستند که دسترسی به ارزهای دیجیتال را فراهم می کنند. انواع مختلفی از کیف پول ها وجود دارند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند:

• کیف پول های سخت افزاری (Hardware Wallets): این کیف پول ها (مانند Ledger و Trezor) امن ترین گزینه برای نگهداری ارزهای دیجیتال به شمار می روند. آن ها کلیدهای خصوصی را به صورت آفلاین ذخیره می کنند و از این رو در برابر حملات آنلاین مقاوم هستند.
• کیف پول های نرم افزاری (Software Wallets): این کیف پول ها در قالب اپلیکیشن های موبایل (مانند Trust Wallet) یا برنامه های دسکتاپ (مانند Exodus) عرضه می شوند. آن ها راحت تر در دسترس هستند اما در مقایسه با کیف پول های سخت افزاری، آسیب پذیری بیشتری در برابر بدافزارها و هک دارند.
• کیف پول های تحت وب (Web Wallets): این کیف پول ها از طریق مرورگرهای وب قابل دسترسی هستند و معمولاً توسط صرافی ها یا سرویس های آنلاین ارائه می شوند. استفاده از آن ها بسیار آسان است اما کنترل کامل بر کلیدهای خصوصی را به ارائه دهنده سرویس واگذار می کند که ریسک امنیتی بالایی دارد.

نکات مهم در نگهداری امن کلیدهای خصوصی و عبارت بازیابی عبارتند از:

• هرگز کلید خصوصی یا عبارت بازیابی را با کسی به اشتراک نگذارید.
• عبارت بازیابی را در مکانی امن و آفلاین (مانند کاغذ یا فلز) یادداشت و نگهداری کنید.
• از کلمات عبور قوی و منحصر به فرد استفاده کنید و احراز هویت دو مرحله ای (2FA) را فعال نمایید.
• از لینک ها و برنامه های مشکوک دوری کنید.

۴.۴. واقع بینی درباره درآمد: انتظارات منطقی

یکی از مهم ترین جنبه های حفظ امنیت و موفقیت در دنیای ارزهای دیجیتال، داشتن انتظارات واقع بینانه درباره میزان درآمد است. بسیاری از افراد به دنبال روش های کسب اتریوم رایگان هستند و ممکن است جذب وعده های سودهای هنگفت و بدون زحمت شوند. اما حقیقت این است که اکثر روش های رایگان یا کم هزینه که در این مقاله به آن ها اشاره شد (مانند فاست ها، ایردراپ ها یا مرورگرهای پاداش دهنده) تنها مقادیر بسیار کمی اتریوم یا توکن های مرتبط را فراهم می کنند.

کسب درآمدهای قابل توجه در دنیای کریپتو، اغلب مستلزم یکی از موارد زیر است:

• سرمایه گذاری اولیه قابل توجه: مانند استیکینگ انفرادی (32 ETH) یا خرید توکن های اولیه برای بازی های P2E.
• زمان و تلاش زیاد: برای جمع آوری پاداش های فاست ها یا مشارکت فعال در ایردراپ ها.
• دانش و مهارت تخصصی: برای فریلنسینگ یا مشارکت در اکوسیستم دیفای و مدیریت ریسک های آن.

پذیرش این واقعیت که هیچ گنجی بدون رنج میسر نمی شود، افراد را از افتادن در دام کلاهبرداری هایی که وعده های سودهای غیرمنطقی می دهند، دور نگه می دارد. موفقیت در این حوزه نیازمند صبر، تحقیق مداوم، آموزش و مدیریت صحیح ریسک است. انتظارات غیرواقعی، زمینه را برای تصمیمات عجولانه و از دست دادن سرمایه فراهم می آورد.

۵. جمع بندی: آینده ای روشن برای اتریوم و فرصت های کسب آن

دنیای ارزهای دیجیتال، به خصوص اکوسیستم اتریوم، در سال های اخیر شاهد تحولات عظیمی بوده است. مهم ترین این تغییرات، مهاجرت موفقیت آمیز شبکه از مکانیزم Proof of Work (PoW) به Proof of Stake (PoS) بود که به دوران استخراج سنتی اتریوم پایان داد. این رویداد، نه تنها مصرف انرژی شبکه را به شدت کاهش داد، بلکه راه های نوین و متنوعی را برای مشارکت در امنیت شبکه و کسب اتریوم پیش روی علاقه مندان قرار داد. اکنون دیگر مفهوم «سایت استخراج اتریوم» به شکل گذشته معنایی ندارد و افراد باید به جای آن، به دنبال روش هایی مانند استیکینگ، ایردراپ ها، فاست ها، بازی های بلاک چینی، وام دهی در دیفای و برنامه های کش بک باشند.

این روش های نوین، فرصت های بی شماری را برای کسب اتریوم با سرمایه اولیه کم یا حتی بدون سرمایه گذاری فراهم می آورند، اما همواره با ریسک هایی نیز همراه هستند. در این میان، اهمیت آگاهی، هوشیاری و تحقیق شخصی (DYOR) بیش از پیش برجسته می شود. شناسایی نشانه های کلاهبرداری، استفاده از کیف پول های امن و داشتن انتظارات واقع بینانه از میزان درآمد، از اصول حیاتی برای محافظت از دارایی ها و تجربه ای موفق در دنیای کریپتو هستند. اتریوم، با چشم اندازی روشن برای مقیاس پذیری و پایداری، همچنان یکی از پیشروترین بلاک چین ها و منبع نوآوری در اقتصاد غیرمتمرکز باقی خواهد ماند. افرادی که با دانش و احتیاط قدم در این مسیر می گذارند، می توانند به شکلی ایمن و آگاهانه از فرصت های بی شمار آن بهره مند شوند.

سوالات متداول

آیا هنوز می توان اتریوم را استخراج کرد؟

خیر، استخراج سنتی اتریوم با مکانیزم Proof of Work از زمان رویداد مرج در سپتامبر ۲۰۲۲ به طور کامل متوقف شده است. شبکه اتریوم اکنون با مکانیزم Proof of Stake (PoS) کار می کند و روش اصلی برای کسب پاداش و حمایت از شبکه، استیکینگ (Staking) اتریوم است.

بهترین روش برای کسب اتریوم رایگان چیست؟

بهترین روش برای کسب اتریوم رایگان به میزان زمان، تلاش و ریسک پذیری فرد بستگی دارد. ایردراپ ها، فاست های اتریوم و بازی های Play-to-Earn می توانند مقادیر کمی اتریوم یا توکن های مرتبط را فراهم کنند. برنامه های کش بک و مرورگرهای بلاک چینی نیز از دیگر گزینه ها هستند. اما باید توجه داشت که این روش ها معمولاً پاداش های اندکی دارند و کسب درآمدهای قابل توجه تر اغلب نیازمند سرمایه گذاری اولیه است.

برای استیکینگ اتریوم حداقل چقدر ETH نیاز است؟

برای استیکینگ انفرادی و راه اندازی یک گره اعتبارسنج مستقل، نیاز به حداقل ۳۲ واحد اتریوم (ETH) است. با این حال، از طریق استخرهای استیکینگ (مانند Lido یا Rocket Pool) و یا صرافی های متمرکز (مانند Binance یا Kraken)، افراد می توانند با مقادیر بسیار کمتر از ۳۲ ETH نیز در استیکینگ مشارکت کرده و پاداش دریافت کنند.

آیا کسب اتریوم با موبایل امکان پذیر است؟

بله، کسب اتریوم با موبایل امکان پذیر است، اما نه به معنای واقعی استخراج. افراد می توانند از طریق اپلیکیشن های بازی های Play-to-Earn، فاست های موبایلی، یا مرورگرهای بلاک چینی مانند Brave که توکن BAT پاداش می دهند و قابلیت تبدیل به ETH را دارند، اتریوم کسب کنند. همچنین، برخی پلتفرم های استیکینگ نیز از طریق اپلیکیشن های موبایل قابل دسترسی هستند.

چگونه می توان از کلاهبرداری های مربوط به اتریوم دوری کرد؟

برای دوری از کلاهبرداری ها، افراد باید همواره به وعده های سود غیرمنطقی و تضمینی بی اعتماد باشند. هرگز نباید کلیدهای خصوصی (Private Keys) یا عبارت بازیابی (Seed Phrase) کیف پول خود را فاش کنند. همچنین، تحقیق و بررسی دقیق (DYOR) درباره اعتبار پلتفرم ها، سابقه تیم توسعه دهنده، و نظرات کاربران، پیش از هرگونه سرمایه گذاری یا مشارکت، حیاتی است. استفاده از کیف پول های امن و فعال سازی احراز هویت دو مرحله ای (2FA) نیز توصیه می شود.

آیا می توان اتریوم کسب شده را در ایران نقد کرد؟

بله، اتریوم کسب شده در ایران قابل نقد کردن است. افراد می توانند اتریوم خود را از طریق صرافی های ارز دیجیتال داخلی معتبر به ریال تبدیل کرده و به حساب بانکی خود واریز کنند. لازم است پیش از استفاده از هر صرافی، از اعتبار و امنیت آن اطمینان حاصل شود و مراحل احراز هویت لازم را تکمیل کرد.