درباره پترا در اردن

پترا در اردن، شهر باستانی شگرفی است که در دل صخره های سرخ فام جای گرفته و از عجایب هفت گانه جدید جهان به شمار می رود. این میراث جهانی یونسکو، با معماری تراشیده شده در سنگ و داستان های بی شماری از تمدن های کهن، دروازه ای به دنیایی از استقامت و نبوغ انسانی است. هر سنگ آن روایتی از گذشته های دور را زمزمه می کند.

سفر به پترا، گویی قدم گذاشتن به قلب تاریخ و لمس شکوه تمدنی است که قرن ها پیش در این سرزمین خشک و کوهستانی شکوفا شد. این شهر که با نام های دیگری چون «شهر گل رز» یا «شهر صورتی» نیز شناخته می شود، تصویری بی نظیر از قدرت آفرینش طبیعت و هنر دست بشر را به نمایش می گذارد. هدف از این نوشتار، همراهی شما در یک سفر مجازی به این شهر اعجاب انگیز است تا با لایه های پنهان تاریخ، شگفتی های معماری و رموز این سرزمین سنگی بیشتر آشنا شوید و شاید الهام بخش سفری واقعی به این نقطه از جهان باشد.

تاریخچه پترا: نقشی از استقامت در دل صخره ها

پترا تنها یک مجموعه باستانی نیست؛ بلکه شاهکاری است که روایت گر داستان استقامت، نبوغ و پویایی یک تمدن فراموش شده در دل بیابان های اردن است. قدمت این شهر به هزاران سال پیش بازمی گردد و رد پای اولین ساکنان آن تا ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد نیز دیده می شود، اما شکوفایی واقعی آن با ورود قومی خاص رقم خورد.

آغاز تمدن: ادومی ها و نبطیان

پیش از آنکه نبطیان به پترا قدم بگذارند، این منطقه مسکن قومی به نام ادومی ها بود. ادومی ها، که از نوادگان ادوم برادر یعقوب در کتب مقدس شناخته می شوند، برای قرن ها در این سرزمین سکونت داشتند و از موقعیت استراتژیک آن بهره می بردند. اما نقطه عطف تاریخ پترا، زمانی فرا رسید که نبطیان، قبیله ای از اعراب باهوش و بااستعداد، از حدود قرن چهارم پیش از میلاد در این دره ساکن شدند و آن را به قلب پادشاهی خود تبدیل کردند.

نبطیان نه تنها دریانوردان و بازرگانانی چیره دست بودند، بلکه مهندسان و معمارانی نابغه نیز محسوب می شدند. آن ها توانستند پترا را به پایتختی پررونق و مرکزی کلیدی در مسیرهای تجاری باستانی تبدیل کنند. این شهر به دلیل موقعیت مکانی بی نظیر خود، به چهارراهی مهم برای تجارت ادویه، کندر و سایر کالاهای گران بها بدل شد. کاروان های تجاری از یمن در جنوب تا سواحل مدیترانه، و از بین النهرین تا مصر، از طریق پترا عبور می کردند. این نبوغ تجاری، ثروت هنگفتی را برای نبطیان به ارمغان آورد که نتیجه آن را می توان در ساخت و سازهای عظیم و معماری باشکوه شهر مشاهده کرد.

یکی از بزرگترین دستاوردهای نبطیان، سیستم مدیریت آب آن ها بود. در سرزمینی خشک و کم آب، آن ها توانستند با حفر کانال ها، ساخت سدها و مخازن آب، آب باران را جمع آوری و ذخیره کنند. این سیستم پیچیده و خلاقانه، نه تنها نیازهای آبی جمعیت رو به رشد پترا را برطرف می کرد، بلکه به آن ها امکان کشاورزی در بیابان را نیز می داد و از شهر در برابر سیلاب های ناگهانی محافظت می کرد. این شاهکار مهندسی، گواه دیگری بر هوش و توانایی این قوم باستانی است.

زیر سایه امپراتوری ها: از روم تا بیزانس و اسلام

شکوه نبطیان و پترا برای قرن ها ادامه داشت، اما هیچ قدرتی ابدی نیست. در سال ۱۰۶ پس از میلاد، امپراتوری قدرتمند روم، تحت فرمانروایی امپراتور تراژان، پترا را فتح کرد و آن را به یکی از استان های رومی به نام «عربیه پترایئا» تبدیل نمود. هرچند رومیان نیز به اهمیت تجاری پترا واقف بودند و بناهایی همچون آمفی تئاتر را به آن افزودند، اما تغییر مسیرهای تجاری به سمت پالمیرا و دیگر شهرهای ساحلی، به تدریج از اهمیت و رونق پترا کاست.

با افول امپراتوری روم، پترا به دوران بیزانس و سپس اسلامی وارد شد. در دوران بیزانس، برخی از مقبره ها و بناهای نبطی به کلیسا تبدیل شدند و نشانه هایی از مسیحیت در شهر دیده می شود. در سال ۶۳۶ میلادی، با ورود مسلمانان به منطقه و در دوران خلافت عمر بن خطاب، پترا تحت حکومت اسلامی قرار گرفت. ساکنان باقیمانده شهر بیشتر به کشاورزی روی آوردند و شهر به تدریج اهمیت استراتژیک و تجاری خود را از دست داد.

شهر گمشده: زلزله ها و قرن ها فراموشی

اما عامل اصلی که پترا را به «شهر گمشده» تبدیل کرد، چیزی جز بلایای طبیعی نبود. زلزله های سهمگین، به ویژه زمین لرزه سال ۳۶۳ میلادی و سپس زلزله ویرانگر ۷۴۸ میلادی، بخش های وسیعی از شهر را تخریب و سیستم های آبرسانی آن را از کار انداخت. این حوادث طبیعی به همراه تغییر مسیرهای تجاری و تحولات سیاسی، باعث شد که ساکنان به تدریج شهر را ترک کنند و پترا برای قرن ها در زیر لایه های ماسه و فراموشی، از دید جهان پنهان بماند.

نام «شهر گمشده» برازنده پترا بود. تنها قبایل بادیه نشین محلی از وجود این شهر سنگی آگاهی داشتند و آن را یک راز حفظ می کردند. تصور کنید شهری با این عظمت و زیبایی، قرن ها دور از چشم جهانیان، در سکوت کوهستان های اردن خفته بود. این فراموشی، هرچند غم انگیز، اما به حفظ بسیاری از آثار آن کمک کرد و امروز، می توانیم بخشی از شکوه گذشته آن را دست نخورده مشاهده کنیم.

تولدی دوباره: کشف یوهان لودویگ بورکهارت

داستان کشف دوباره پترا برای جهان غرب، خود حکایتی شنیدنی است. در سال ۱۸۱۲ میلادی، «یوهان لودویگ بورکهارت»، جهانگرد شجاع سوئیسی که در قالب یک تاجر هندی لباس محلی پوشیده بود و به زبان عربی مسلط بود، توانست راه خود را به این شهر فراموش شده باز کند. او با کمک راهنمایان محلی به بهانه قربانی کردن در آرامگاه هارون (برادر موسی) که در نزدیکی پترا قرار دارد، به این شهر راه یافت و توانست برای اولین بار، شکوه پنهان آن را مشاهده و مستند کند.

بورکهارت در یادداشت های خود، زیبایی و عظمت پترا را با جزئیات توصیف کرد و آن را به جهانیان معرفی نمود. این کشف، نقطه عطفی در تاریخ باستان شناسی و گردشگری بود. از آن زمان به بعد، پترا دوباره به کانون توجه محققان و ماجراجویان بدل شد و در سال ۱۹۸۵، سازمان یونسکو آن را در فهرست میراث جهانی خود ثبت کرد. سپس در سال ۲۰۰۷، پترا با افتخار به عنوان یکی از عجایب هفت گانه جدید جهان انتخاب شد و جایگاه خود را به عنوان یکی از مهم ترین و شگفت انگیزترین جاذبه های بشری تثبیت کرد.

شگفتی های معماری و جاذبه های بی بدیل پترا

قدم گذاشتن به پترا، گویی وارد شدن به یک موزه روباز عظیم است که هر گوشه و کنار آن داستانی از هنر، معماری و نبوغ را زمزمه می کند. بناهایی که با دقت و ظرافت در دل صخره ها تراشیده شده اند، از مهم ترین دلایل شهرت جهانی پترا هستند.

تنگه سیق: دروازه ای به دنیای رمزآلود

ورودی اصلی به شهر پترا، خود یک شاهکار طبیعی و مهندسی است: تنگه سیق (The Siq). تصور کنید در میان صخره های سر به فلک کشیده و باریکی که گاه عرضشان به تنها سه متر می رسد، مسیری پرپیچ وخم را طی می کنید. دیواره های سیق، که ارتفاعشان به بیش از ۱۰۰ متر می رسد، با رنگ های خیره کننده قرمز، صورتی و نارنجی، تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زنند. در هر پیچ و خم این تنگه، حس کنجکاوی و هیجان برای کشف آنچه در انتظار است، اوج می گیرد.

نبطیان حتی در همین تنگه نیز رد پای نبوغ خود را به جا گذاشته اند. در دیواره های سیق، حکاکی هایی از خدایان و کانال های آب باستانی دیده می شود که نشان می دهد چگونه آن ها آب را از این مسیر به داخل شهر هدایت می کردند. پیمودن این مسیر یک کیلومتری، خود بخشی از تجربه بی بدیل پتراست و در نهایت، هنگامی که آخرین پیچ را رد می کنید، منظره ای خیره کننده از نماد پترا در مقابل چشمانتان نمایان می شود.

الخزنه (معبد خزانه): نمادی از شکوه نبطیان

پس از گذر از تنگه سیق، ناگهان در مقابل چشمان شما، شاهکار بی بدیل الخزنه (Al-Khazneh) یا همان معبد خزانه، با شکوهی وصف ناپذیر رخ می نماید. این بنا، نماد اصلی پتراست و تصویری است که در اکثر کارت پستال ها و فیلم ها از این شهر دیده می شود. نمای تراشیده شده در دل صخره، با ستون های عظیم و نقوش پیچیده، بیش از ۲۰۰۰ سال قدمت دارد و هر بیننده ای را مسحور خود می کند.

کاربری اصلی الخزنه هنوز هم موضوع بحث باستان شناسان است؛ آیا این بنا یک مقبره سلطنتی بوده، یا یک معبد؟ افسانه های بسیاری نیز پیرامون آن وجود دارد، از جمله باور عمومی که گنجینه های عظیمی در کوزه بالای نمای آن پنهان شده است. این افسانه، که منجر به آسیب دیدن کوزه توسط شلیک های متعدد جویندگان گنج در طول تاریخ شده، جذابیت این بنا را دوچندان می کند. تماشای این بنا در نورهای مختلف روز، به ویژه در طلوع یا غروب آفتاب که رنگ صخره ها به اوج زیبایی خود می رسند، تجربه ای است که هرگز فراموش نخواهید کرد.

دیر (Ad Deir – صومعه): اوج هنر در فراز کوهستان

اگرچه الخزنه شهرت بیشتری دارد، اما دیر (Ad Deir) یا همان صومعه، بنایی است که عظمت آن شاید حتی از خزانه نیز فراتر رود. برای رسیدن به دیر، باید مسیری طولانی و حدوداً ۸۰۰ پله سنگی را پیمود، اما هر قدم از این مسیر با مناظر خیره کننده کوهستان های اطراف جبران می شود. رسیدن به دیر و ایستادن در مقابل این بنای عظیم، که ابعاد آن به مراتب بزرگتر از خزانه است، حس شگفتی بی نظیری را القا می کند. این بنا نیز همانند خزانه، با دقت و ظرافت در دل صخره تراشیده شده و نمادی دیگر از توانایی بی بدیل نبطیان در معماری است.

مقبره های سلطنتی: آرامگاه پادشاهان سنگی

در پترا، تنها خزانه و دیر نیستند که شگفتی آفرینی می کنند. در اطراف شهر و در دامنه های کوه، مجموعه ای از مقبره های عظیم و باشکوه وجود دارد که به «مقبره های سلطنتی» شهرت دارند. این مقبره ها، شامل مقبره اورن، مقبره کاخ، مقبره ابله (Corinthian Tomb) و مقبره ابوالقیس (Silk Tomb)، هر یک دارای ویژگی های معماری منحصر به فردی هستند و نمایانگر ثروت و قدرت پادشاهان و اشراف نبطی اند. بازدید از این مقبره ها، فرصتی است تا با هنر حکاکی نبطیان و باورهایشان درباره زندگی پس از مرگ بیشتر آشنا شوید.

آمفی تئاتر: تماشای شکوه در دل صخره

یکی دیگر از بناهای چشمگیر در پترا، آمفی تئاتر است که ظرفیتی حدود ۸۰۰۰ نفر را داشت. این تئاتر به طور کامل در دل صخره تراشیده شده است و ترکیب آن با مناظر طبیعی اطراف، منظره ای بی نظیر را خلق می کند. این آمفی تئاتر، که ابتدا توسط نبطیان ساخته شده و سپس توسط رومیان توسعه یافت، نشان دهنده علاقه این تمدن ها به فرهنگ و هنر است و تصور حضور در آن در دوران باستان، تجربه ای خاص خواهد بود.

سایر بناهای برجسته: تندیس های پایداری

پترا پر از بناهای مهم و کشف نشده ای است که هر یک جذابیت خاص خود را دارند. از جمله این بناها می توان به قصر البنت (Qasr al-Bint) اشاره کرد که یکی از معدود بناهای مستقل (که در دل صخره تراشیده نشده) در شهر است و معبد شیر بالدار (Temple of the Winged Lions) که محل کشف طومارهای باستانی مهمی بوده است. خیابان ستون دار، که زمانی قلب تپنده شهر و محل عبور کاروان ها و بازرگانان بود، امروزه بقایایی از ستون های خود را به نمایش می گذارد و یادآور شکوه گذشته پتراست.

داستان ها و افسانه ها در پترا: انعکاس تخیل و واقعیت

همانند هر مکان باستانی عظیم و رمزآلودی، پترا نیز با داستان ها، افسانه ها و باورهای محلی در هم آمیخته است. این روایات، گاهی ریشه در واقعیت های تاریخی دارند و گاهی نیز زاییده تخیل انسان هایی هستند که از درک نبوغ سازندگان آن شگفت زده شده اند.

یکی از مشهورترین افسانه های محلی درباره پترا، این باور است که شهر توسط جنیان ساخته شده است. عظمت و پیچیدگی حکاکی ها در دل صخره، به قدری باورنکردنی است که برای مردم عادی، تنها قدرتی ماوراءالطبیعه می توانسته چنین بناهایی را خلق کند. اما واقعیت این است که این شگفتی ها، نتیجه نبوغ، کار سخت و دانش بالای نبطیان در مهندسی و معماری است. نبطیان با بهره گیری از ابزارهای ابتدایی و درک عمیق از ساختار سنگ، توانستند این شاهکارها را بیافرینند و مرزهای توانایی بشری را در آن دوران جابه جا کنند. این افسانه ها، نه تنها از زیبایی و عظمت پترا نمی کاهند، بلکه بر رازآلودگی و جذابیت آن می افزایند.

«پترا، نه تنها یک شهر باستانی، بلکه یک کتاب تاریخ سنگی است که هر صفحه آن، داستانی از استقامت و نبوغ انسانی را روایت می کند.»

پترا در سینما: جاذبه ای برای هالیوود

زیبایی منحصر به فرد و فضای مرموز پترا، آن را به لوکیشنی جذاب برای فیلمسازان هالیوود و بین المللی تبدیل کرده است. شاید یکی از مشهورترین فیلم هایی که در پترا فیلمبرداری شده، «ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی» (Indiana Jones and the Last Crusade) باشد. صحنه های پایانی این فیلم، که الخزنه را به عنوان معبدی مخفی برای نگهداری جام مقدس به تصویر می کشد، به شهرت جهانی پترا افزود و آن را به مقصد آرزوی بسیاری از سینمادوستان تبدیل کرد.

علاوه بر این، پترا در فیلم های تاریخی و حماسی دیگری نیز حضور داشته است. فیلم حماسی «لارنس عربستان» (Lawrence of Arabia) که بخشی از آن در صحراهای اردن و در نزدیکی پترا فیلمبرداری شده، به طور غیرمستقیم به فضای تاریخی و جغرافیایی این منطقه اشاره دارد و حس عظمت و تنهایی بیابان را به خوبی منتقل می کند. همچنین، فیلم علمی-تخیلی محبوب «تل ماسه» (Dune) نیز از مناظر بیابانی اردن، که شباهت هایی به منظره سیاره آراکیس در داستان دارد، برای فیلمبرداری استفاده کرده است. حضور پترا در این فیلم ها، نه تنها به معرفی این میراث جهانی کمک می کند، بلکه بر جذابیت و رازآلودگی آن می افزاید و مرز میان تاریخ و خیال را کمرنگ می سازد.

پترا امروز: میراثی برای بشریت

امروزه، پترا تنها یک ویرانه باستانی نیست، بلکه نمادی زنده از میراث فرهنگی بشریت و ستونی استوار در اقتصاد اردن. این شهر، با شکوه خیره کننده و داستان های بی شمارش، همچنان قلب ها را تسخیر می کند و الهام بخش میلیون ها بازدیدکننده از سراسر جهان است.

جایگاه جهانی و چالش های حفاظت

انتخاب پترا به عنوان یکی از عجایب هفت گانه جدید جهان و ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو، گواه اهمیت بی بدیل آن در مقیاس جهانی است. این عناوین، نه تنها به شهرت پترا افزوده اند، بلکه تعهدی بین المللی برای حفاظت از آن را نیز به دنبال داشته اند. پترا با جذب میلیون ها گردشگر سالانه، نقش حیاتی در صنعت گردشگری و اقتصاد اردن ایفا می کند و فرصت های شغلی فراوانی را برای مردم محلی فراهم می آورد.

اما این شهرت و حجم بالای بازدیدکنندگان، چالش های بزرگی را نیز برای حفظ این میراث گرانبها ایجاد کرده است. فرسایش ناشی از باد و باران، تغییرات اقلیمی و آسیب های انسانی (مانند لمس و حکاکی بر روی بناها) از جمله تهدیداتی هستند که پترا با آن ها روبروست. دولت اردن و سازمان های بین المللی، با همکاری یکدیگر، پروژه های حفاظت و مرمت گسترده ای را برای حفظ این شهر از گزند زمان و آسیب های بیشتر آغاز کرده اند. این اقدامات شامل تثبیت ساختارهای سنگی، کنترل مسیرهای بازدیدکنندگان و آموزش جوامع محلی برای حفاظت از میراثشان است.

حفاظت از پترا، تنها به معنای حفظ سنگ ها و بناها نیست؛ بلکه به معنای حفظ یک داستان، یک تمدن و یک بخش مهم از تاریخ بشریت است که نباید به دست فراموشی سپرده شود. هر بازدیدکننده در پترا، بخشی از این مسئولیت را به دوش می کشد و با احترام به این مکان، به پایداری آن برای نسل های آینده کمک می کند.

راهنمای عملی سفر به پترا: تجربه ای فراموش نشدنی

اگر تصویر پترا در ذهنتان نقش بسته و رویای قدم گذاشتن در مسیرهای سنگی آن را در سر می پرورانید، دانستن نکات عملی برای برنامه ریزی یک سفر بی نظیر ضروری است.

دسترسی به شهر گل رز

پترا در جنوب کشور اردن واقع شده و اغلب مسافران از طریق فرودگاه بین المللی ملکه علیا (Queen Alia International Airport) در امان، پایتخت اردن، وارد این کشور می شوند. از امان، گزینه های مختلفی برای رسیدن به پترا وجود دارد. می توانید از اتوبوس های عمومی استفاده کنید که ارزان تر هستند اما ممکن است زمان بیشتری ببرند. تاکسی های خصوصی یا سرویس های حمل و نقل توریستی نیز گزینه های راحت تری برای رسیدن به شهر وادی موسی (Wadi Musa)، نزدیک ترین شهر به پترا، هستند.

بسیاری از گردشگران ترجیح می دهند با تورهای گردشگری سازماندهی شده سفر کنند. این تورها نه تنها حمل و نقل را پوشش می دهند، بلکه راهنمایان محلی کاربلدی را نیز در اختیار شما قرار می دهند که می توانند داستان ها و جزئیات پنهان پترا را برایتان بازگو کنند. شنیدن روایت ها از زبان یک راهنمای محلی، تجربه ای عمیق تر و شخصی تر از این شهر باستانی را رقم می زند.

بهترین زمان و نکات مهم بازدید

پترا در یک منطقه بیابانی واقع شده است، بنابراین بهترین زمان برای بازدید، فصول سردتر سال است. پاییز (از اواخر سپتامبر تا نوامبر) و بهار (از مارس تا مه) ایده آل ترین زمان ها هستند که هوا معتدل تر و دلپذیرتر است. در تابستان دما به شدت بالا می رود و پیمایش در شهر سنگی می تواند دشوار باشد. برای جلوگیری از شلوغی و بهره بردن از بهترین نور برای عکاسی، سعی کنید صبح زود یا اواخر بعدازظهر به پترا بروید. در این ساعات، نه تنها از گرمای سوزان ظهر در امان می مانید، بلکه فرصت تماشای بازی نور و سایه بر روی صخره های سرخ فام را خواهید داشت.

برای پیمایش در پترا، که شامل پیاده روی های طولانی بر روی سطوح ناهموار است، پوشیدن کفش های راحت و مناسب پیاده روی ضروری است. همچنین، به همراه داشتن کلاه، عینک آفتابی، کرم ضدآفتاب و آب کافی بسیار مهم است. حتی در فصول سردتر نیز، هوای بیابانی می تواند بدن را دهیدراته کند. یک کوله پشتی کوچک برای حمل وسایل شخصی و تنقلات نیز به کارتان خواهد آمد. در برخی نقاط، می توانید از شتر یا الاغ برای بالا رفتن از مسیرها کمک بگیرید، اما توصیه می شود برای حفظ تجربه واقعی و احترام به حیوانات، تا حد امکان پیاده روی کنید.

اقامت در وادی موسی

نزدیک ترین شهر به پترا، «وادی موسی» است که امکانات اقامتی متنوعی از هتل های لوکس گرفته تا اقامتگاه های اقتصادی را ارائه می دهد. این شهر به دلیل نزدیکی به ورودی پترا، پایگاه اصلی برای بازدیدکنندگان محسوب می شود. رستوران ها، کافه ها و فروشگاه های سوغاتی نیز در وادی موسی به وفور یافت می شوند. توصیه می شود به خصوص در فصول پربازدید، اقامتگاه خود را از پیش رزرو کنید تا با مشکل مواجه نشوید.

مدت زمان پیشنهادی برای کشف پترا

برای تجربه کامل و عمیق از پترا، حداقل دو تا سه روز زمان لازم است. یک روز برای دیدن جاذبه های اصلی مانند سیق، الخزنه و آمفی تئاتر، و روزهای بعد برای کشف مناطق دورتر مانند دیر (صومعه) و مقبره های سلطنتی و همچنین مسیرهای پیاده روی کمتر شناخته شده. هرچه بیشتر وقت بگذارید، لایه های بیشتری از این شهر شگفت انگیز را کشف خواهید کرد و ارتباط عمیق تری با تاریخ آن برقرار خواهید نمود.

کلام پایانی: سفری به قلب تاریخ

پترا، شهر سنگی و فراموش نشدنی در قلب اردن، فراتر از یک مقصد گردشگری صرف است. این شهر، نمادی از استقامت تمدن نبطی و میراثی بی بدیل برای تمام بشریت است. هر سنگ، هر حکاکی، و هر مسیر در پترا، داستانی از هزاران سال پیش را در خود نهفته دارد؛ داستانی از نبوغ در معماری، مهارت در تجارت، و قدرت پایداری در برابر بلایای طبیعی و گذر زمان.

سفر به پترا، یک تجربه حسی است. تجربه ای که در آن می توان بوی خاک باستانی را حس کرد، عظمت صخره ها را با تمام وجود درک نمود و در سکوت معابد، صدای زمزمه تاریخ را شنید. این سفر، فرصتی است تا با یکی از بزرگترین شگفتی های جهان، که همچنان بسیاری از اسرارش را پنهان نگاه داشته، از نزدیک آشنا شوید. پترا، یادآور این است که چگونه انسان با اراده و خلاقیت خود می تواند در دشوارترین شرایط نیز شاهکارهایی بیافریند که برای قرن ها الهام بخش باقی بمانند.

در نهایت، اگر روزی فرصت یافتید تا خود را به این شهر گل رز برسانید، بدانید که نه تنها از یک مکان باستانی دیدن می کنید، بلکه در حال قدم گذاشتن در فصلی زنده از داستان بشریت هستید. پترا، با تمام زیبایی و رمز و رازش، منتظر است تا شما نیز بخشی از روایت جادویی آن شوید.