آیین کهن سحرخوانی با گسترش وسایل ارتباط جمعی منسوخ شده است

اسماعیل مجللی در گفت وگو با نتکانف اظهار کرد: یکی از زیبایی های ماه مبارک رمضان آیین کهن سحر خوانی است در گذشته که وسایل ارتباطی رشد نکرده بود این سحرخوانان بودند که لحظه لحظه ی آیین سحری را با صدای دلنشین خود گوشزد می کردند.

وی با بیان اینکه از آنجا که بیدار کردن مسلمانان در سحر یک ثواب تلقی می شد افزود: دلیل اصلی سحرخوانی برای بیدارکردن دیگران از خواب در این ماه بود که یکی دو ساعت قبل از اذان صبح توسط افرادی که صدای خوشی داشتند انجام می شد.

این محقق اضافه کرد: با کوچاندن در منازل هشدار سحر و بیدارباش را انجام می دادند و بهترین راه برای بیدار کردن مسلمانان همان آواز خواندن بود که بیداری توأم با آرامش را با خود داشته باشد.

مجللی بیان کرد: بنابراین در سحر خوانی اشعار مناجات خوانده می شد که از آثار شاعران بهره برداری می کردند و این شعرخوانی خودبه خود بخشی از موسیقی سرزمین ما را شامل می شود.

وی ادامه داد: شخص سحرخوان هنگام سحر به تنهایی و یا به صورت گروهی سه یا چهارنفره متشکل از چراغ دار و یا طبل زن در کوچه ها حرکت کرده و به خواندن شعر می پرداخت تا مردم برای سحر و نماز صبح بیدار شوند.

این پژوهشگر تصریح کرد: آن ها با زدن درب خانه ها اقدام به مطلع کردن اهالی خانه می کنند. برخی نیز به جای حرکت در کوچه بر پشت بام خانه خود یا گلدسته مساجد اقدام به شعرخوانی می کنند.

مجللی اظهار کرد: غالباً سحرخوانان در چند روز پایانی ماه رمضان اشعار غم انگیزی را می خواندند و دلیل آن هم شهادت امام علی و وداع با ماه رمضان بود.

وی خاطرنشان کرد: این سنت امروزه با گسترش وسایل ارتباط جمعی منسوخ شده است.

ای خداوند کریم و مهربان/ سوی تو روی آورده این ناتوان/از کرم ابواب رحمت باز کن/خود تو گفتی راز را ابراز کن/من گنه کار و تهی دست و فقیر/ تو مجیری ما به سویت مستجیر/اینک ای پروردگار مهربان/ سائلانت را ز درگاهت مران/هر که دارد درد بیدار شب است/ ذکر او همواره یا رب یا رب است/ خیر کن برما امور خاتمه/ از کرم بخش گناهان همه/ سوی درگاه تو رو آورده ام/ می گنه کارم خدا بد کرده ام.

پایان خبر نتکانف