ابداع اسکن جدیدی که روند درمان بیماری های ریوی را متحول می کند

به گزارش خبرگزاری نتکانف به نقل ازسای تک دیلی دانش پژوهان دانشگاه نیوکاسل توانسته اند با استفاده از یک گاز تخصصی قابل مشاهده در اسکن های MRI مناطق ریه با تهویه ضعیف را مشخص کرده و فرصت های جدیدی را برای مراقبت شخصی و مداخله زودهنگام ایجاد کنند.

این روش پیشگامانه اسکن ریه به متخصصان اجازه می دهد تا چگونگی تاثیر درمان ها را بر عملکرد ریه را به طور بلادرنگ مشاهده کرده و بینش دقیقی در مورد وضعیت ریه های پیوندی به دست آورند. این شیوه نوآورانه می تواند به پزشکان کمک کند تا کاهش عملکرد ریه را خیلی زودتر تشخیص دهند.

این اسکن نحوه جریان هوا را در حین تنفس به داخل ریه ها و خارج از آن نشان می دهد. از این شیوه برای بررسی بیماران مبتلا به آسم بیماری انسداد مزمن ریه (COPD) و کسانی که تحت پیوند ریه قرار گرفته بودند استفاده شده است.

این محققان در مطالعه خود از گاز خاصی به نام اکتافلوئوروپروپان استفاده کردند که می تواند در یک اسکنر MRI مشاهده شود. می توان این گاز را به طور ایمن به ریه بیمار وارد و خارج کرد و سپس اسکن هایی را انجام داد تا مشخص شود گاز به کجای ریه ها رسیده است.

پروفسور «پیت تلوال» «Pete Thelwall» مجری این تحقیقات استاد فیزیک تشدید مغناطیسی و مدیر مرکز تصویربرداری درون تنی در دانشگاه نیوکاسل گفت: «اسکن های ما نشان می دهد که در بیماران مبتلا به بیماری ریوی در کدام قسمت ها تهویه ناهمگون وجود دارد و کدام قسمت های ریه با درمان بهبود می یابد. به عنوان مثال وقتی بیمار را در حین استفاده از دارو های آسم اسکن کنیم می توانیم ببینیم چه مقدار از ریه ها و کدام قسمت های ریه اش بهتر می توانند هوا را با هر نفس به داخل و خارج منتقل کنند.»

پژوهشگران می توانند با استفاده از روش اسکن جدید قسمت هایی از ریه را که هوا به درستی در طول تنفس به آنها نمی رسد آشکار کنند. متخصصان می توانند با اندازه گیری میزان تهویه مناسب ریه و میزان هوارسانی ضعیف اثرات بیماری تنفسی را ارزیابی کرده و مناطق ریه دارای نقص تهویه را شناسایی و تجسم کنند.

روش اسکن جدید به محققان اجازه می دهد تا میزان بهبود تهویه ریه ها را زمانی که بیماران در حال دریافت درمان در این مورد داروی استنشاقی پرکاربرد و گشاد کننده برونش به نام سالبوتامول هستند تعیین کنند.

 این نشان می دهد که روش های تصویربرداری می توانند در آزمایش های بالینی درمان های جدید برای بیماری های ریوی ارزشمند باشند.

این محققان در پژوهش دیگری بیمارانی که پیوند ریه انجام داده بودند را مورد بررسی قرار دادند. آنها ریه های گیرندگان پیوند را با تنفس های متعدد به داخل و خارج اسکن و تصاویر MRI را جمع آوری کردند که نشان می دهد چگونه هوای حاوی گاز به مناطق مختلف ریه می رسد. 

این گروه افرادی را اسکن کردند که عملکرد طبیعی ریه داشتند یا افرادی که پس از پیوند ریه پس زدن مزمن را تجربه کرده بودند؛ یک مشکل رایج در گیرندگان پیوند ریه که در آن سیستم ایمنی گیرنده به ریه های اهدایی حمله می کند. در افرادی که پس زدن مزمن داشتند اسکن ها حرکت ضعیف تری از هوا به لبه های ریه ها را نشان می داد که به احتمال زیاد به دلیل آسیب در لوله های تنفسی بسیار کوچک (راه های هوایی) در ریه است ویژگی رایج پس زدن مزمن که به نام اختلال عملکرد مزمن پیوند ریه نیز شناخته می شود. 

پروفسور «اندرو فیشر» «Andrew Fisher» یکی دیگر از مجریان این پژوهش گفت: «امیدواریم این نوع جدید از اسکن به ما کمک کند تغییرات در ریه های پیوندی را زودتر و پیش از بروز نشانه های از آسیب در آزمایش های رایج تنفسی مشاهده کنیم. این اجازه می دهد تا هر گونه درمانی را زودتر شروع کرده و به محافظت از ریه های پیوندی در برابر آسیب بیشتر کمک کنیم.»

این گروه می گوید این روش اسکن قابلیت استفاده در مدیریت بالینی گیرندگان پیوند ریه و سایر بیماری های ریوی در آینده را دارد و اندازه گیری حساسی را به همراه خواهد داشت که ممکن است تغییرات اولیه در عملکرد ریه را شناسایی کند که مدیریت بهتر این بیماری را ممکن می سازد.

نتایج این تحقیقات در نشریه Radiology و JHLT Open منتشر شده است.