پژمان بازغی و حمید گودرزی به تلوزیون برگشتند
علی محسنی – علی محمدی پژوهشگر حوزه ارتباطات به بررسی سریال «غریبه» که از شبکه یک سیما پخش شده پرداخت.
وی در پاسخ به این سؤال که چه چیزی باعث شد توجه او به این سریال جلب شود گفت: «من به عنوان پژوهشگر حوزه ارتباطات همیشه به روایت ها در سریال ها توجه ویژه ای دارم. ساختار روایت این سریال از همان ابتدا توجه من را به خود جلب کرد. سریال «غریبه» در مجموع به دلیل محتوای پیچیده اش قابل تأمل بود.»
علی محمدی در خصوص تحلیل محتوای سریال اظهار داشت: «یکی از نقاط مثبت این سریال تلاش برای پرداختن به موضوع مهم مدیریت شبکه های فساد دارویی در کشور بود. این تلاش که نشان دهد چگونه یک زن با مدیریت خود می تواند تأثیرگذار باشد قابل توجه بود. با این حال یکی از مشکلات اساسی سریال به خرده روایت ها بازمی گردد. پرداختن بیش از حد به گذشته شخصیت ها و داستان هایی مانند ارتباط کارآگاه با پدر و مادر جدیدش یا دلایل فرار او به روایت اصلی ضربه زد و تمرکز مخاطب را از موضوع اصلی دور کرد.»
وی در ادامه افزود: «در سریال های این چنینی ما انتظار داریم شخصیت مثبت داستان به گونه ای طراحی شود که مخاطب بتواند با او همذات پنداری کند. در اینجا سعی شده بود با چند صحنه کوتاه مخاطب قانع شود که پدر شخصیت اصلی فرد مثبتی بوده است. این تلاش به دلیل پرداخت ناقص و غیرقابل باور موفق نبود و ذهن مخاطب نمی توانست به سادگی این روایت ها را بپذیرد.»
علی محمدی همچنین به شخصیت پردازی سریال اشاره کرد و گفت: «پرداخت شخصیت ها به ویژه شخصیت هایی مانند گودرزی با بازی پژمان بازغی و مدیر شبکه فساد دارویی در برخی بخش ها موفق بود اما همچنان ضعف هایی در روایت و پرداخت داستان این شخصیت ها دیده می شد که می توانست باورپذیری آن ها را بیشتر کند.»
این پژوهشگر حوزه ارتباطات در ادامه تأکید کرد که علی رغم تلاش قابل تقدیر در پرداخت موضوعی مهم و اجتماعی ایرادات روایی باعث شد سریال «غریبه» نتواند آن طور که باید و شاید به مخاطبان خود پیامش را منتقل کند.
نقد روایت و شخصیت پردازی سریال «غریبه»
علی محمدی پژوهشگر حوزه ارتباطات در ادامه نقد سریال «غریبه» که از شبکه یک سیما پخش شده به ضعف های روایت و شخصیت پردازی اشاره کرد.
وی در این خصوص گفت: «یکی از چالش های سریال «غریبه» این بود که روایت به خوبی مدیریت نشده بود. حتی اگر بازیگری مانند پژمان بازغی عملکرد خوبی داشته باشد باز هم پرداخت ناقص شخصیت نمی تواند مخاطب را به طور کامل با او همراه کند. شخصیت کارآگاه که همزمان استاد دانشگاه هم بود با وجود پتانسیل بالا نتوانست اقتدار و باورپذیری لازم را در هر دو نقش ایفا کند. ما انتظار داریم اگر شخصیتی در قالب استاد دانشگاه طراحی می شود ادبیات و هیبتی متناسب با این موقعیت داشته باشد. در مقابل یک کارآگاه نیز باید ویژگی های خاصی از جمله تنش و درگیری را به نمایش بگذارد. این دو موقعیت می توانند هم پوشانی داشته باشند اما کارگردان نتوانست این هماهنگی را به خوبی مدیریت کند.»
علی محمدی در ادامه به رابطه شخصیت ها اشاره کرد و گفت: «مثلاً رابطه بین شخصیت زن و اسماعیل محرابی که نقش استاد دانشگاه را داشت در ابتدا روند مشخصی داشت اما در پایان متوجه شدیم که جاسوسی در داستان رخ داده است و این دو شخصیت خواهر و برادر از آب درآمدند. این نوع پایان بندی که ناگهان مخاطب را شگفت زده می کند بیشتر باعث سردرگمی مخاطب می شود تا همراهی او. روایت داستان باید به گونه ای باشد که مخاطب گام به گام با شخصیت ها و پیچش های داستان همراه شود.»
وی افزود: «در کنار ضعف روایت شخصیت هایی که برای سریال انتخاب شده بودند هرچند بازیگران باتجربه ای بودند نتوانستند به قوام لازم در داستان کمک کنند. در واقع این شخصیت ها نتوانستند بُعد های لازم برای جلب توجه مخاطب را به نمایش بگذارند.»
علی محمدی در پاسخ به این سؤال که مخاطب هدف سریال چه کسانی بوده اند تصریح کرد: «مخاطب هدف این سریال بیشتر بزرگسالان بودند اما به نظر می رسد در جلب توجه این گروه چندان موفق نبوده است. جوانان نیز که امروز انتخاب های متعددی در فضای رسانه ای دارند به دلیل فرصت های گسترده و وجود رسانه های مختلف کمتر جذب این نوع سریال ها می شوند. این موضوع نشان می دهد که سریال های تلویزیونی باید با در نظر گرفتن نیاز های مخاطب امروز و سلیقه متنوع جوانان روایت های قوی تر و جذاب تری ارائه دهند.»
در پایان این پژوهشگر ارتباطات تأکید کرد که علی رغم برخی نقاط مثبت سریال ضعف در روایت و شخصیت پردازی باعث شده تا «غریبه» نتواند مخاطب خود را به خوبی همراه کند و پیام اصلی داستان تحت الشعاع این ضعف ها قرار بگیرد.
علی محمدی پژوهشگر حوزه ارتباطات در بخش پایانی گفت وگوی خود در خصوص سریال «غریبه» به موضوعات اجتماعی و جایگاه این سریال در تلویزیون پرداخت.
وی اظهار داشت: «پرداختن به موضوعات مهم اجتماعی از جمله شناخت تاریخ و مسائل جامعه از جمله اهداف ارزشمندی است که سریال هایی مانند «غریبه» می توانند به آن بپردازند. شناخت ماهیت گروه هایی مانند بهاییت و بررسی ابعاد مخرب آن ها اقدام خوبی است اما باید این مفاهیم به درستی روایت و به مخاطب منتقل شوند. در غیر این صورت این تلاش ها نتیجه بخش نخواهد بود.»
علی محمدی در ادامه افزود: «به نظرم لازم است برای بررسی دقیق تر گفت وگویی با کارگردان و تهیه کننده سریال صورت گیرد تا مشخص شود هدف اصلی آن ها از ساخت این سریال چه بوده و مخاطب هدف چه گروهی بوده است. سینما و تلویزیون زمانی موفق خواهند بود که بتوانند به خوبی زنان و جوانان را به عنوان مخاطبان اصلی خود جذب کنند.»
این پژوهشگر با مقایسه سریال «غریبه» با دیگر آثار تلویزیونی هم رده گفت: «سریال «غریبه» به موضوع قابل توجهی دست گذاشته بود و تلاش داشت روایت متفاوتی را ارائه دهد. با این حال مشکلات ساختاری و ضعف روایت باعث شد این تلاش ها به نتیجه دلخواه نرسد. اگر سریال می خواست به شخصیت زن به عنوان عنصری محوری در داستان بپردازد و او را در حوزه مدیریت شبکه فساد دارویی برجسته کند لازم بود روایت دقیق تر و جذاب تری برای مخاطب ارائه دهد.»
وی در پایان تأکید کرد: «مشکل اساسی بسیاری از سریال های تلویزیونی ما این است که ساختار روایی آن ها نمی تواند پیام اصلی را به خوبی منتقل کند. در سریال «غریبه» نیز این ضعف ساختاری در روایت داستان و روابط شخصیت ها مشهود بود. با این وجود سریال نشان داد که تلویزیون می تواند در صورت پرداخت قوی تر به موضوعات اجتماعی و تاریخی آثار تأثیرگذار و جذاب تری تولید کند.»
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "پژمان بازغی و حمید گودرزی به تلوزیون برگشتند" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، آیا به دنبال موضوعات مشابهی هستید؟ برای کشف محتواهای بیشتر، از منوی جستجو استفاده کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "پژمان بازغی و حمید گودرزی به تلوزیون برگشتند"، کلیک کنید.