بلایی که گوشی های هوشمند و شبکه های اجتماعی بر سرمان آورده اند

به گزارش نتکانف به نقل از عصر ایران؛ یک کاربر در اینستاگرام حدود ۱۴ ماه قبل چند خط درباره اتفاقی نوشت که هر چه از ان زمان گذشته است در دور و نزدیک بیشتر شاهد این عارضه هستم.

کاربری به اسم ro_abdiii در کپشن یکی از پستهایش در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ نوشت:

«یه چند وقتیه اصن حوصله فیلم و سریال ندارم نمی تونم تمرکز کنم حوصله ام سر می ره وسطاش به گوشیم ور می رم. ربطی به اضطراب اینا نداره این کاریه که اینستاگرام و ریلز و اینا باهامون کرده مغزمون عادت کرده همه چیز رو سریع و کوتاه و خلاصه دریافت کنه حوصله نداره برای نتیجه گیری وقت بذاره.

همینم درباره رابطه هامون غذایی که می خوریم پولی که درمیاریم و … صادق شده.

یه زمانی ملت کل زندگیشون حول غذا خوردن می گذشت یعنی پروسه غذا خوردن از مواد اولیه تا پخت و پز یه روز کامل زمان می برد الان همه چیز سریع شده و تجربه ثابت کرده این وقت اضافه چیزی به ما اضافه نکرده! فقط ما رو بی حوصله دمدمی مزاج و سطحی کرده.

کتاب کنده فیلم معنا گرا کنده عشق کنده و حتی به وجود آوردن یه آدم دیگه کنده … زندگی در سرعت غلطی داره اتفاق می افته این روزا ما عادت کردیم صحنه هایی از زندگی همو رو دور تند با یه آهنگ تند نگاه کنیم و داستان رو بفهمیم… این در حالیه که زندگی واقعی در سرعت دیگه ای اتفاق میوفته.

باید وایسم… سرعتمو کم کنم و جور دیگه ای زندگی کنم.»

نکاتی که این کاربر جوان به زبانی ساده به آنها اشاره کرده است اتفاقا از سیر تا پیاز یک روند فراگیر و غیر قابل انکار در تمام جهان است که از بزرگ تا کوچک با آن درگیر هستند.

از این قضیه به عنوان اختلال دیجیتالی یاد می شود در مورد کودکان که وضعیت بسیار پیچیده تر و حتی شاید گفت نگران کننده تر است که بحث اختلال اوتیسم دیجیتال یا اختلال بی بی دیجیتال مطرح شده است.

در بسیاری از کشورهای جهان برای کودکان و چگونگی استفاده آنها از دستگاه های ارتباطی دیجیتالی چون موبایل تبلت لب تاپ و … قوانین سفت و سختی وجود دارد و یا در حال تدوین و اجرا محدودیت های خاص جهت دسترسی به تلفن همراه هستند.

وزارت آموزش و پرورش هلند دوشنبه ۲ سپتامبر ۲۰۲۴ (۱۲ شهریور ۱۴۰۳) اعلام کرد که استفاده از تلفن همراه «در تمام مدارس ابتدایی هلند» ممنوع است. البته از ابتدای سال جاری میلادی ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در مدارس متوسطه هلند به اجرا درآمده بود. 

طبق مطالعه ای که توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادی انجام شده است ۶۵ درصد از دانش آموزان از تلفن همراه به عنوان عامل حواس پرتی مرتبط با افت تحصیلی در کلاس های درس از جمله درس ریاضیات نام برده اند. بر اساس آخرین گزارش یونسکو در مورد نظارت بر آموزش جهانی از هر چهار کشور یک کشور قوانین ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در کلاس های درس را تصویب کرده است.

قضیه فقط محدود به کودکان و نوجوانان نیست جاناتان هایت روان شناس اجتماعی و استاد دانشگاه نیویورک می گوید: «حتی گوشی قفل شده در جیبمان یا روی میز کارمان بی صدا فریاد می زند و حواس تکه پاره و پخش وپلای ما را به سوی خود می کشد.» 

اگر یک جستجوی ساده درباره بیماری ها و اختلالات ناشی از استفاده مداوم از اینترنت و موبایل انجام دهیم از تعداد آنها و تاثیرات بسیار شدید بر زندگی افراد تعجب خواهیم کرد. بیماری هایی چون: فابینگ (Phubbing) سندروم نوموفوبیا (Nomophobia) سندروم سایبر کندریا (Cyberchondriasis) سندروم فومو یا Fear of missing out (FOMO) سندروم تونل کارپا (carpal tunnel) و …

قضیه جالب توجه این است وقتی درباره آنها مطالعه می کنیم پی می بریم که متاسفانه هم خودمان و هم بسیاری از اطرافیانمان به شکل های مختلف درگیر این اختلالات و مشکلات هستیم.

برای مثال افراد حاضر در یک مهمانی یا دورهمی فامیلی هستند که به جای گفتگو و خوش وبش های مرسوم هرکسی در جایی از منزل در حال بررسی صفحه خود در شبکه های مجازی و … است و با اینکه افراد عملاً حضور فیزیکی دارند اما هوش و حواسشان در جای دیگری است. طبق گفته «اما سپپلو» روان شناس و نویسنده از دانشگاه استنفورد: «ممکن است طی پدیده فابینگ فرد از طریق رسانه های اجتماعی یا پیامک در حال ارتباط با فرد یا افراد دیگری باشد اما درعین حال در حال آسیب زدن به روابط اجتماعی حضوری خود در آن لحظه و با افراد حاضر است.»

از طرفی هم همه اتفاقات روزمره به این گوشی های هوشمند گره خورده است و ناچار به استفاده از آنها هستیم و خود به خود آلوده شبکه های اجتماعی و … شده ایم

انگار تنها راه چاره این است هر شخصی مانند یک رژیم عذایی یک رژیم استفاده از این وسائل هوشمند اینترنتی و شبکه های اجتماعی و … برای خود تعریف کند.

برای همین دوباره یاد جملات ساده درست و تاثیر گذار همان کاربر اینستاگرام می افتم که نوشته بود: «زندگی در سرعت غلطی داره اتفاق می افته این روزا ما عادت کردیم صحنه هایی از زندگی همو رو دور تند با یه آهنگ تند نگاه کنیم و داستان رو بفهمیم… این در حالیه که زندگی واقعی در سرعت دیگه ای اتفاق میوفته. باید وایسم… سرعتمو کم کنم و جور دیگه ای زندگی کنم.»

پایان خبر نتکانف