فسیل اژدهای ولز پیدا شد!/ عکس

به گزارش خبرگزاری نتکانف، تا همین اواخر تصور می شد که ولز عاری از هرگونه دایناسور بوده است، با این حال، در ده سال گذشته، کشف چندین دایناسور در این منطقه گزارش شده است، اما شرایط زندگی آنها به خوبی مورد بررسی قرار نگرفته است. در یک مطالعه جدید توسط تیمی از دانشگاه بریستول که در Proceedings of the Geologists’ Association منتشر شده است، برای اولین بار جزییات مهمی از سرگذشت این دایناسورها فاش شده است.

محققان دریافتند که دایناسورهای اولیه ولز در به بیش از 200 میلیون سال پیش در یک دشت گرمسیری در کنار دریا زندگی می کردند. این کشف در Lavernock Point، نزدیک به Cardiff و Penarth، انجام شد. در چندین سطح، انباشته ای از استخوان ها از جمله بقایای ماهی، کوسه، خزندگان دریایی و گاهی دایناسورها وجود دارد.

اوین ایوانز، دانشجوی سابق کارشناسی ارشد بریستول در پالیوبیولوژی، این مطالعه را رهبری کرد. او توضیح داد: «بستر استخوان تصویر یک مجمع الجزایر استوایی را ترسیم می کند که در معرض طوفان های مکرر قرار می گرفت، که مواد را از اطراف منطقه، هم در خشکی و هم در دریا، به یک منطقه جزر و مدی می برد. این بدان معناست که فقط از یک افق فسیلی، می توانیم یک سیستم اکولوژیکی پیچیده را با مجموعه ای متنوع از خزندگان دریایی مانند ایکتیوسورها، پلزیوسورها و پلاکودنت ها در آب و دایناسورها در خشکی بازسازی کنیم.

ردپایی که در صخره های تریاس از ولز جنوبی یافت شد

من در تمام عمرم از ساحل پنارث بازدید کرده بودم و در کاردیف بزرگ شدم، اما هرگز متوجه فسیل ها نشدم. سپس، هر چه بیشتر خواندم، شگفت انگیزتر شد. زمین شناسان محلی از دهه 1870 استخوان ها را جمع آوری می کردند و بیشتر آنها در موزه ملی ولز در کاردیف هستند.

سیندی هاولز، متصدی دیرینه شناسی در موزه ملی ولز، می افزاید: «مجموعه های لاورنوک به قرن نوزدهم بازمی گردد و بخش های زیادی از بستر استخوان در طول سال ها جمع آوری شده است. وجود فسیل های دایناسور در این سایت تضمین می کند که این مکان یکی از مهم ترین مکان ها برای دیرینه شناسی در ولز باقی می ماند.»

تصویر هنری از مجمع الجزایر بریتانیا در دوران تریاس

دو کشفی که توسط این تیم در حین انجام کار میدانی در لاورناک انجام شد، بقایای فسیل شده یک استیودرم پلاکودنت و یک استخوان گولار کولاکانت بود. ناظر دکتر کریس دافین گفت:«بقایای کولاکانت ها و پلاکودنت ها در بریتانیا نسبتا نادر هستند، که این یافته ها را قابل توجه تر می کند. این دو فسیل به تنهایی کمک می کنند تا تصویری وسیع تر از شکل ظاهری رتیان در بریتانیا ایجاد شود.»

پروفسور مایکل بنتون از دانشکده علوم زمین بریستول، ناظر دیگر پروژه، می افزاید:«حجم بقایای دایناسورهایی که در لاورنوک یافت شده اند بسیار هیجان انگیز است و فرصتی برای مطالعه دوره ای پیچیده و اغلب مرموز در تاریخ تکاملی آن ها است. ما بقایای یک حیوان بزرگ شبیه پلاتیوزاروس را به همراه چندین استخوان که احتمالاً متعلق به یک تروپود درنده است، شناسایی کرده ایم.»

بخش قابل توجهی از مقاله به میکروفسیل های فراوان یافت شده در این سایت اختصاص دارد که شامل دندان های ماهی، فلس ها و قطعات استخوانی می شود. با بررسی هزاران نمونه، این تیم قادر به شناسایی گونه های کلیدی در دریاهای کم عمق و بررسی اهمیت نسبی هر کدام بودند.

منبع: bristol.ac.uk

227227