دکتر علی اکبر ولایتی: از سال های 39 تا 42 با جبهه ملی همکاری می کردیم/ انقلاب ما برای مرحله ی سازندگی، هم به مرد نیاز دارد و هم به خانم ها

به گزارش خبرگزاری نتکانف، در خرداد 61 حدود چهار سال پس از پیروزی انقلاب خبرنگاران مجله ی زن روز (1 خرداد 61) که هر هفته یک وزیر را برای گفت وگو انتخاب می کردند، به سراغ دکتر علی اکبر ولایتی وزیر خارجه ی دولت وقت رفتند. مشروح این گفت وگو را در ادامه می خوانید:

آقای ولایتی لطفا تاریخچه ای از زندگی و فعالیت های تان از آغاز تاکنون را برای مان بیان فرمایید؟

من در تیرماه سال 24 در رستم آباد شمیران به دنیا آمدم. خانه ای که در آن زندگی می کردیم، ارثیه ی خانم والده ی ماست که از پدرشان به ارث رسیده بود که کلا یک خانواده ی کشاورز بودند. پدر من اهل تهران و ساکن رستم آباد بود و ما در خانواده ای به دنیا آمدیم که 5 دختر داشت و من تنها پسرشان هستم.

دوره ی دبستان را در رستم آباد گذراندم و دبیرستانم را در همین دبیرستان های شمیران طی کردم و در سال 43 وارد دانشکده ی پزشکی دانشگاه تهران شدم و سال 50 دکترای طب را گرفتم و طبیب عمومی شدم. سال 53 تخصص اطفال را گرفتم و تا سال 58 در بیمارستان شهدای تجریش بودم. در این فاصله از طرف دانشکده ی حقوق تندرستی که من در آن جا تدریس می کردم برای طی یک دوره ی شش ماهه به آمریکا رفتم و در آن جا دوره ای از بیماری های عفونی اطفال را دیدم. آخرین سمت آموزشی من عبارت است از دانشیاری دانشکده ی تندرستی که یک دانشکده ی پزشکی با برنامه های خاص خودش بوده است. در فاصله ی سال های 51 تا 58 تا حوالی 60 تحقیقات و تالیفاتی در پزشکی داشتم که مهم ترین آن یکی تحقیق در مورد تست تشخیصی «ب.ث.ژ» در بیماری های سل بوده که برای اولین بار در ایران انجام شده بود و کار تازه ای بود و آن را در کنگره ی جهانی طب اطفال که در آرژانتین در سال 1973 تشکیل شده بود عرضه کردیم.

مهم ترین تالیفاتم دو جلد کتاب بیماری های عفونی است که کتابی است تخصصی برای اطبا و دانشجویان پزشکی و رزیدنت هایی که می خواهند تخصص داخلی یا عفونی بگیرند.

لطفا درباره ی فعالیت های اجتماعی خودتان از قبل از انقلاب تاکنون بیش تر توضیح دهید؟

از سال چهارم پزشکی، به کمک بعضی از دانشجویان پزشکی آن زمان نظیر مرحوم لواسانی و شهید دکتر مرتضی لبافی نژاد انجمن اسلامی دانشکده ی پزشکی دانشگاه تهران را تاسیس کردیم و بعد از این که از دانشکده بیرون آمدیم، در انجمن اسلامی اطبا فعالیت داشتیم و بعد از انقلاب به کمک عده ای از دوستان، شاخه ی پزشکی حزب جمهوری اسلامی را تشکیل دادیم.

از سال های 39 تا 42 در رابطه با مسایل سیاسی با جبهه ملی آن زمان با توجه به این که تنها مجال سیاسی بود که می شد در آن کار کرد، همکاری می کردیم. بعد که نهضت روحانیت در سال 42 شرروع شد، ارتباط مان را با جبهه ملی قطع کردیم و با روحانیت مبارز و در خط امام همکاری می کردیم.

قبل از انقلاب در تدارک کارهای پزشکی و امدادی و درمانی با سردمداران تظاهرات و آن هایی که تظاهرات را سازمان دهی می کردند همکاری می کردیم و در زمینه ی تاسیس مراکز امداد پزشکی برای کسانی که در جریان تظاهرات مجروح می شدند و تلاش برای بهبودی آن ها بدون این که گیر سازمان امنیت بیفتیم فعالیت می کردیم.

قبل از انقلاب ارتباط و همکاری نزدیکی با شاخه ای از ارتشیان مسلمان در جهت ایجاد شبکه ی نفوذی در ارتش آن زمان داشتیم که آقای کروبی هم ضمن صحبت هایی درباره ی من در موقعی که از طرف نخست وزیر برای وزارت خارجه معرفی شد به این نکته اشاره کردند که آن برادران ارتشی از طریق من با آقای کروبی و بالاتر ارتباط داشتند.

بعد از انقلاب حدود 8 ماه معاونت وزارت بهداری (معاونت امور درمان) را داشتم و بعد در اولین دوره ی انتخابات مجلس توسط روحانیت مبارز و حزب جمهوری اسلامی در تهران کاندید و انتخاب شدم. در مجلس از طرف نمایندگان به عنوان عضو هیات رییسه انتخاب شدم و بعد از این که آقای خامنه ای به مقام ریاست جمهوری رسیدند، به عنوان اولین نخست وزیر پیشنهادی به مجلس پیشنهاد شدم و رای کافی به دست نیاوردم و بعد از طرف مهندس موسوی به عنوان وزیر امور خارجه معرفی و انتخاب شدم.

نقش زنان جامعه را در پیروزی انقلاب و ادامه ی آن چه می دانید؟

آن چه مسلم است همان طور که امام هم فرموند اگر خانم ها و به تعبیر دیگر مادرها در جامعه ای رو به صلاح و رشد و تکامل باشند آن جامعه هم رو به صلاح و رشد و تکامل است و اگر غیر از این باشد آن جامعه رو به زوال است؛ بنابراین اگر بخواهیم جامعه را اصلاح کنیم باید به سراغ اصلاح مادران برویم و خوشبختانه در انقلاب مان مشهود بود که خانم ها حرکت کردند و در بسیاری از جهات بر مردان هم پیشی گرفتند و نقش موثری در به ثمر رساندن انقلاب داشتند و اکنون نیز در سازندگی انقلاب باید نقش داشته باشند و دارند.

در هیات هایی که از طرف وزارت خارجه به کشورهای مختلف اعزام می شود تا چه حد خانم ها مشارکت فعال داشته اند و نقش لازم در این زمینه به آن ها داده شده است؟

از دیدگاه وزارتخانه لازم است خانم ها هم متناسب با ماموریت هایی که پیش می آید نقش فعالی در رساندن پیام انقلاب اسلامی به دنیا داده باشند.

تا چه حد این نقش به آن ها داده شده است؟

نقش دادن مثل دادن حق است. اگر خانم ها اظهار تمایل کنند کسی مانع شان نمی شود و در جبهه ی جنگ گرفته تا جهاد سازندگی به فعالیت مشغول اند. ما دو هیات تبلیغی مرکب از خانم ها در هند و سوریه و پاکستان و لبنان داریم و در بین المجالس کوبا خانم دستغیب و خانمی از وزارت ارشاد همراهان بودند.

در رابطه با جبهه ی ضد امپریالیستی – ضد صهیونیستی که طرح آن داده شده است پیشنهاد شده است که این جبهه شاخه ای متشکل از خواهران داشته باشد. نظر شما در رابطه با این مسیله چیست؟

جبهه ی ضدامپریالیستی – ضدصهیونیستی بین افراد نیست، بین کشورهاست و کشورها مرکب از زن و مردند و هر نقشی که به مردها داده می شود به زن ها هم داده می شود و مطرح کردن آن به عنوان یک شاخه ی مجزا صحیح نیست.

در آخر چه پیامی برای زنان مسلمان ایران دارید؟

پیامم این است که انقلاب ما برای مرحله ی سازندگی، هم به مرد نیاز دارد و هم به زن و خانم ها نقش شان نقش جامعه تری است. با توجه به این که هم کار اجتماعی می توانند بکنند که از دست مردها هم برمی آید و هم نقش دیگری دارند و آن وظیفه ی سنگین مادری است که به مراتب مهم تر و معتبرتر از نقش پدر در تربیت فرزند است. بنابراین اگر ما بخواهیم انقلاب مان پایدار بماند و اسلام که تجدید حیات پیدا کرده هم چنان زنده و فعال به پیش برود، در این زمینه من فکر می کنم خانم ها وظیفه ی بسیار سنگینی دارند و امیدمان این است که همان طور که تا به حال در این انقلاب نقش شان را خوب ایفا کردند، از این به بعد هم به وظیفه ی خطی خودشان عمل کنند.

25957