ایرانی که عاشق ایران بود!

بسیاری از ایران درودی با عنوان نخستین بانوی نقاش ایرانی یاد می کنند. او زنی بود قوی که ثابت قدمی و روحیه مقاومش زبانزد آشنایان و دوستانش بود.

به گزارش نتکانف، ایران درودی یکی از شناخته شده ترین زنان نقاش ایران است؛ کمتر کسی پیدا می شود که نامش را نشنیده و محو سخنانش نشده باشد که با لحن همواره قدرتمند و نگاه پر از ابهتش، افتخارآمیز سخن می گفت. ایران درودی نقاش نامداری است که حالا حدود سه سال از زمان درگذشتش می گذرد؛ زنی با چشمان گیرا و روحی عمیق که آرمان و باورش را با صدای بلند فریاد می زد.  

آن چه در هر جمعی در وهله اول از ایران درودی عیان می شد، عشق او به سرزمین خود بود. محبت ایران درودی به سرزمین و مردم سرزمینش آنچنان پیش رفته بود که بارها درباره آن سخن گفته است؛ «حضور تخت جمشید در نقاشی هایم، تنها اشاره به تاریخ نیست، بازگو کردن افسانه یک عشق است؛ عشق من به سرزمینم.» 

نگار جاودان/1993/ 140x 140 سانتیمتر

درودی سال 1390 حدود 195 اثر از نقاشی های خود را به مردم ایران اهدا کرد؛ او همچنین خانه اش در فرانسه را فروخت و پول آن را به ایران فرستاد تا برای ساخت موزه اش هزینه شود. اما ساخت موزه به دلایلی مانند جابه جایی مسیولان و کارهای اداری به تعویق افتاد.

او پیش از درگذشت خود، زمانی که باید برای یک جراحی به فرانسه می رفت گفته بود: خیلی بیرحمی است که عید نوروز در ایران نباشم و نتوانم کلنگ موزه ام را به زمین بزنم. البته یک موسسه غیرانتفاعی دارم که کارهای مربوط به بنیاد و موزه را در نبودن من پیگیری می کند. همچنین سال خوبی را برای ملت ایران آرزو می کنم و امیدوارم سال خوش یمنی برای آن ها باشد.

سرانجام شهریور سال 95 کلنگ موزه در تهران، در خانه ای که ایران درودی 48 سال در آن زندگی کرده بود، به زمین زده شد و دو سال بعد از قرارداد واگذاری، حق بهره برداری از زمینِ موزه به او ابلاغ شد؛ در نهایت اما با وجود پیگیری های او تا روزهای پایانی عمرش، هیچ کدام از قول و قرارها در این رابطه عملی نشد. 

او در مراسم واگذاری زمین و افتتاح پروژه عمرانی موزه گفته بود: «خوشحالم آنقدر صبر و شکیبایی کردم که بالاخره توانستم به نتیجه برسم. لازم است که هنر معاصر ایران گسترش یابد و راه اندازی این موزه می تواند آغاز این امر باشد. امیدوارم موزه های متعدد دیگری توسط هنرمندان و دولت ایران ساخته شود و ملت ایران که سابقه هنر هفت هزارساله را دارد، نشان بدهد که تا چه اندازه در هنر معاصر نیز باهوش و بااستعداد است.»

او همچنین در همین مراسم گفته بود: «من همیشه به عنوان یک زن افتخار کرده ام ایرانی هستم و امیدوارم که لیاقت داشتن نام «ایران» را داشته باشم؛ برای این اسم خیلی زندگی ام را گران پرداختم. برای تاسیس این موزه نیز همه جانبه تلاش و چهار سال پایداری کردم تا در این مرحله معجزه رخ دهد. در سال 47 وقتی اثرم در اکثر مجله های معتبر دنیا چاپ شد به این فکر افتادم که موزه ای از آثارم را در کشورم بسازم. از آن زمان دیگر آثارم را نفروختم و برگزیده هایش را برای ملت ایران انتخاب کردم. من ایرانی و خراسانی هستم و آثارم به اینجا تعلق دارد و نه جای دیگر.»

خورشید شب/ 1985/ 73×92 سانتیمتر

بیشتر بخوانید 

چه کتابی سر سفره هفت سین «ایران درودی» بود؟

ایران درودی زنی است ایرانی، که در میان تاریخ نقاشان ایران، خوش درخشیده است و با لحن تیز و گیرای خود همواره بر آنچه به آن معتقد بود پافشاری کرد؛ به طوری که شاید هر یک از ما آرزو کنیم، کاش کمی شبیه به ایران درودی باشیم. 

در مقاله «تاریخ غایب زنان نقاش ایران» درباره آثار ایران درودی این چنین آمده است: «شاخسارها و گل های یخ زده که از دل مرداب ها سر برآوردند، اشیایی که در فضایی موهوم انتزاعی و غریب اند و ویرانه ها و دشت هایی که شیوه سورریالیستی دارند، تماما آرایه هایی است برساخته از ایران درودی. نقاشی هایی برای گذر از بُعد جنسیت. درودی با حذف مادی انسان و به کارگیری اندیشه ای جهان شمول، مبتنی بر ساحتی از رنگ های تیره و روشن، نمودی از هستی در ابتدای ازل و انتهای ابدیت را نمایش می دهد.»  

ایران درودی نقاش، نویسنده و منتقد هنری سال  1315 در خراسان به دنیا آمد. او با علاقه ای که از دوران کودکی داشت نقاشی را ادامه داد، به فرانسه رفت و در دانشگاه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) تحصیل کرد.

آثار او در مجموعه های معتبر هنری از جمله موزه هنرهای معاصر تهران، موزه ایکسل بلژیک و موزه هنرهای معاصر نیویورک نگهداری می شود.

بودن یا نبودن (دوآب)/ 1991/ 100x 81 سانتیمتر

تلاش/ 1987/ 73×92 سانتیمتر

پایان خبر نتکانف